Dag 6 alweer, de tijd vliegt. En wat is er al veel veranderd. In de voortuin beginnen de contouren van parkeerplaats en paden duidelijk te worden. De drainage is gelegd, de vijver dicht.

Achter het huis gaat het nu ook snel. Bijna alle terrassen zijn opgenomen, de taxushaag is verwijderd en Matthé en ik hebben vandaag de Aucuba-klus af gekregen. Kun je nagaan hoeveel er stond, we zijn anderhalve dag bezig geweest met terugsnoeien. We hebben zo’n 20 jonge struiken elders in de tuin opgekuild, zodat morgen de frees erdoor kan om alle oude stronken te verwijderen.

En wat een ruimte opent zich nu in de tuin! We waren bang dat we (te) veel privacy zouden kwijt raken, maar dat valt erg mee, zeker ook omdat er nog flink wat groen aangeplant gaat worden de komende tijd. En gelukkig voelen de vogels zich ook nog thuis: de hele middag werd ik omringd door groepen mussen, die echt de lente in hun bol hebben. Geen wonder: vanmiddag was het zó zacht, dat de koffiebreak buiten gehouden werd!

Ook Wicca heeft een paar uur genoten van het buiten zijn. Zo af en toe keek ze even op uit haar middagslaapje, als een opzichter die de boel in de gaten houdt.

Week 2 van de renovatie. Terwijl Wico Alkema en zijn team druk bezig met de hard-landscaping in de voortuin en rondom het huis, nemen Matthé en ik het terugsnoeien van de Aucuba achterin voor onze rekening. Opeens hebben we een nog (veel) grotere tuin! De takkenril is een paar decimeter hoger na vandaag.

Ook namen we afscheid van de stobbe van de monumentale paardenkastanje die ooit in de achtertuin heeft gestaan. De frees maakte er korte metten mee. Blijft jammer dat deze boom enige jaren terug is doodgegaan.

Vandaag was Carrie Preston hier om met Wico Alkema de uitwerking van het tuinontwerp in de praktijk te toetsen. Hier en daar werd een paaltje verzet, maar in grote lijnen klopt alles. Terwijl het een grote modderboel is, zien we nu al hoeveel ruimtelijker de tuin wordt. Interessant om te beleven dat ideeën tot zo’n passende uitwerking leiden!

Inmiddels is het beeld los van zijn oude plek. Het krijgt een minder prominente plaats in de nieuwe tuin, maar het blijft wel zichtbaar vanaf de weg. Zo doen we recht aan waar het ooit voor bedoeld was: meer kunst op privéterrein, maar zichtbaar voor iedereen.

Er was ook tijd om met Carrie een eerste aanzet te maken voor beplanting van de verschillende borders. Heerlijk, wij bloeien daar nu al helemaal van op!

Eén beeld zegt alles over deze dag: nat, natter, nats. Hulde aan de mannen die desondanks gewoon doorwerken!

Met de tekening bij de hand wordt in hoog tempo gewerkt aan het vernieuwen van de oprit. En het gat van de vijver wordt gevuld met grond van elders in de tuin. Ook het uitgraven van de Rhodo’s vordert.

Een impressie van dag 1 van de aanleg van de nieuwe tuin. Eerst nog met een zonnetje, maar in de loop van de middag begon het (weer!) te regenen. Maar het woord ‘aanmodderen’ is zeker niet op zijn plaats. Wico Alkema en zijn team verstaan hun vak!

De dag start met een laatste briefing met een kop koffie/thee erbij. Ik maak nog gauw een paar foto’s van de huidige situatie. Om later nog eens terug te kijken.

Ik ben helemaal opgewonden: eindelijk gaat het gebeuren! Toen we besloten De Pullenhof in Schalkwijk te verlaten, was dat met de wens (of beter gezegd: eis) dat Matthé en ik nog één keer samen een nieuw tuinproject zouden starten. We zijn nog steeds ontzettend blij dat we in Ternaard de plek gevonden hebben waar dat kan. We prijzen ons gelukkig met de samenwerking met Carrie Preston. WE hebben haar creativiteit hard nodig om onze ideale tuin te realiseren. Dat we Wico en zijn team gevonden hebben om ons de ondersteunen bij de realisatie is een lot uit de loterij. Wico heeft eerder bij vrienden van ons in Veenwouden de tuin gedaan. En van begin af aan is er een klik, al was het maar omdat hij net als wij gek is van oude fruitbomen. Naast het aanleggen van de nieuwe tuin levert Wico vanzelfsprekend dus ook de prachtige appels en peren die we voor de boomgaard hebben uitgezocht.

Dat Wico ons goed aanvoelt, blijkt wel als het eerste dat onder handen wordt genomen de door ons zo verfoeide vijver is. Weg ermee!

Hieronder een impressie van de andere werkzaamheden vandaag: het uitzetten van het ontwerp. Beplanting mét lint mag blijven (een enkele Hortensia en een hele grote Rozemarijn), zónder lint wordt verwijderd. Voor de Rhodo’s is gelukkig in een andere tuin een plek gevonden.

In 2005 verscheen het boek 419 x Friesland. Hierin beschrijft Peter Karstkarel alle dorpen in deze provincie. Bij elk dorp zijn foto’s van zijn hand opgenomen. Bij het stukje over Ternaard is de monumentale iep in de voortuin van de voormalige pastorie (nu ons huis) te zien. Deze boom is rond 1868 geplant, op basis van het toenmalige tuinontwerp van Gerrit Vlaskamp. Helaas moest de iep gekapt worden toen hij bleek aangetast door de iepenziekte. Zijn plek is lange tijd leeg gebleven. Maar daarin komt verandering: eind deze maand planten we hier weer een solitaire boom. Geen iep maar een Nyssa sylvatica. We hebben bij Boomkwekerij Ebben een prachtexemplaar uitgezocht dat hopelijk een paar honderd jaar meegaat.

Van verschillende kanten worden we erop gewezen dat we een risico nemen. Een Nyssa is wellicht niet bestand tegen de harde zeewind en/of de zeeklei waarop hij wordt geplant en het is misschien niet nat genoeg hier.

Wij hebben er alle vertrouwen in: we hebben met Carrie Preston en Thijs Dolders (onze adviseur bij Kwekerij Ebben) langdurig gezocht naar bomen die passen bij onze situatie. Een Nyssa kan zeewind hebben (en we wonen in de kom van het dorp, niet op de dijk), de grond is hier prima en vochtig is het ook, de boom is juist uitgezocht omdat het terrein aan de natte kant is.

Maar hoe dan ook blijft het planten van een nieuwe boom natuurlijk spannend. Het kan ook mislukken. Toch hebben wij er bewust voor gekozen een experiment aan te gaan, in plaats van te kiezen voor het gangbare assortiment voor deze plek (rode beuk of plataan bijvoorbeeld). De tuin is niet meer die uit 1868 en er komt geen reconstructie. We vinden het om die reden juist passend om te putten uit plantmateriaal dat in die tijd nog onvoldoende bekendheid genoot om te worden aangeplant. We gaan het zien!

Een beeld van onze huidige voortuin. Weliswaar enigszins vertekend, maar wat een armoe qua beplanting. Een heerlijk vooruitzicht dus dat veel gras binnenkort plaats maakt voor hagen, bomen en borders. Ook de vijver gaat eruit. Niet erg: rondom en achter het huis is water genoeg. We hopen met een meer diverse beplanting meer vogels en andere dieren te trekken. Sinds we regelmatig voeren neemt het aantal mezen, mussen en merels toe. Ook specht, roodborst, boomkruiper en winterkoning komen foerageren. En ik zie regelmatig kerkuilen cirkelen rond de kerktoren als ik ’s ochtends vroeg de hond uitlaat. Zou toch mooi zijn als die hun intrek nemen op het zoldertje van onze berging – we hebben al een kast geplaatst.

Zo zag onze voortuin er decennia geleden uit. Ik denk dat dit een foto uit de jaren vijftig/zestig is, maar zeker weten doe ik dat niet. De inrit zit nog op dezelfde plek, maar helaas zijn de prachtige bomen sinds die tijd gesneuveld (een enorme iep en zo te zien vooraan een rode beuk). Het statige buurhuis is vervangen door een moderner pand en de sloot is gedempt.

In januari beginnen we met de uitvoering van het tuinontwerp dat Carrie Preston met en voor ons heeft gemaakt. Een belangrijk uitgangspunt daarbij is het terugbrengen van de vroegere sfeer met bomen die (als wij allang dood zijn) nét zo monumentaal zullen worden als de prachtexemplaren op de foto hierboven. Daarbij maken we wel gebruik van een eigentijds assortiment en is er (veel) meer ruimte voor struiken, vaste planten en bollen zodat wij onze liefde voor tuinieren volop kunnen uitleven. De wat kale aanblik die het huis nu biedt, is dus binnenkort voorbij!

Het beeld in de voortuin is speciaal ontworpen voor deze plek door Ids Willemsma, in opdracht van Henk en Anneke Bos die hier woonden in de jaren ’90 van de twintigste eeuw . Door het wegvallen van de grote bomen, detoneert het in de huidige tuin. We hebben overwogen er een nieuwe plek voor te (laten) zoeken in Ternaard of elders in de omgeving, waar het beter tot zijn recht komt. Uiteindelijk hebben we toch besloten het op de huidige plek te handhaven, juist omdat het voor hier is gemaakt. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ook de kosten van een verplaatsing hoog zijn. En wij stoppen dat geld liever in nieuwe beplanting! In het ontwerp van Carrie is er dus rekening mee gehouden en we hopen met de aanplant van nieuwe bomen uiteindelijk de balans weer terug te brengen in de tuin.

Nee, ik ben geen liefhebber van de donkere dagen voor Kerst. Het kan mij niet snel genoeg weer gaan lengen. Op naar de lente en de zomertijd! Ja, ook daarvan ben ik een voorstander, de avonden kunnen mij niet lang genoeg zijn. Maar: niet somberen nu. Als ik ’s ochtends de dag start met dit licht ben ik gewoon ‘domweg gelukkig in de Kerkstraat’.

En ja, natuurlijk, ik mis het vrije uitzicht, kilometerswijd, dat we in Schalkwijk hadden, met de schapen en de ganzen voor de deur. Maar dit heeft ook wel wat. Die lichtjes, de mensen zijn al op. Het voelt warm en geborgen. Ik denk dat ik eraan gehecht begin te raken.

Helemaal blij en opgewonden zijn we: het ontwerp van Carrie Preston is prachtig geworden en we hebben mooie bomen uitgezocht bij Ebben met Thijs Dolders. Nu is ook de uitvoering rond met Wico Alkema. IJs en weder dienende start de aanleg van de tuin in januari. We kijken enorm uit naar de samenwerking. Ik ben denk ik de enige in Friesland die hoopt dat er deze winter geen Elfstedentocht komt!