Wat geniet ik toch van de opeenvolging van bollen. De Iris reticulata in de zeevonk-borders zijn uitgebloeid en hoppa, daar is Chionodoxa forbessii ‘Blue Giant’ om het stokje over te nemen. Ook deze bollen beginnen zich te vermeerderen! Elders in de tuin beginnen de narcissen te bloeien. En ook de tulpen gaan nu hard.

Gisteren was het al weer zes jaar geleden dat wij naar Ternaard verhuisden! En het is vijf jaar terug dat de voortuin werd aangelegd.

Ik nam in 2019 wat wortelstekken van Cardamine quinquefolia mee uit de oude tuin. En omdat ik ongeduldig ben, kocht ik er bij Coen Jansen (waar mijn eerste planten ook vandaan kwamen) nog wat bij.

Dit is zo’n fantastische voorjaarsbloeier en bodembedekker in de eerste weken van de lente. Na de bloei verdwijnt de plant al snel weer onder de grond, om plaats te maken voor latere vaste planten. Ik combineer ze met Corydalis solida ‘Beth Evans’, die inmiddels ook flinke plakkaten vormt. Tussendoor Fritillaria sewerzowii. Die lijden al snel onder slakkenvraat, maar kennelijk zijn deze tuinhooligans in de voortuin nog niet op strooptocht.

Sorbaria ‘Sem’, het jonge blad begint garnaalroze en verkleurt langzaam via oranje naar zachtgroen.

Het is een stuk frisser dan vorige week. Eigenlijk wel fijn, want dan gaan de bloeiende bollen langer mee! Hommels snoepen gretig van wat de eerste bloeiers te bieden hebben!

Iris reticula ‘Katherine’s Gold’ aan de voet van Euphorbia ‘Ascot Rainbow’. Dit deel van de tuin is vorig voorjaar geplant en de bollen gingen er afgelopen november/december in. Een verrassing dus hoe een en ander uitpakt. Ik ben blij met deze combinatie.

In mijn vorige tuin had ik in de loop van 25 jaar honderen Helleborus verzameld. Gekocht, maar ook veel selecties van zaailingen. In Ternaard doe ik het rustiger aan met vooral wit/zachtgele tinten in de Moonlightborders. Deze beauty zat als verstekeling tussen die planten. Daar kan ik niet rouwig om zijn! De plant doet het geweldig tussen Carex ‘Kyoto’ en Euphorbia.

Het mag ’s nachts dan nog wel licht vriezen, overdag is temperatuur boven de tien graden. Met de zon erbij is het heerlijk werken in de tuin. Zo heb ik vandaag alle varens in het tulpenlaantje terug geknipt. De bollen gaan zo hard nu, dat het varenloof er echt uit moet, wil ik de krokussen, tulpen en Primula’s die eronder staan, in bloei kunnen zien. Crocus chr. ‘Snowbunting’ (roomwit) en ‘Romance‘ (botergeel) staan al volop in bloei. Tulipa turkestanica laat zich elke dag meer zien.

Het varenloof schud ik uit, zodat lieveheersbeestjes en andere insecten eruit vallen, gaat door de snipperaar en vervolgens als een mulchlaag terug de tuin in.

Narcissus bulbocodium’Mary Poppins’ doet het uitstekend op pot. Ze passen prachtig bij het kleurenpalet in de moonlightborders. Ik aarzel of ik ze na de bloei zal uitplanten of zal overhouden om in het najaar weer op de schaal te zetten. Wie heeft ervaring met dit hoepelroknarcisje in de volle grond?

Iris reticulata ‘Katharine Hodgkin’ en ‘Harmony’ tussen de Sporobolus. Het worden er elk jaar meer. De reticulata is een kleine, vroegbloeiende iris. De plant bloeit van half februari tot eind maart. Begin deze maand piepten de knoppen al door het pak sneeuw in de achtertuin!

Er zijn soorten met blauwe, paarse, witte of zachtgele bloemen. Die zouden een lekkere geur verspreiden, maar ik ruik helemaal niets.
De plant groeit hoog in de bergen in de Kaukasus en in Palestina. Voor hier betekent dat planten in goed gedraineerde grond. En in de zomer hebben ze het graag warm en droog – hier staan ze in de Zeevlam-Zeevonk borders die pal op het zuiden liggen. Ze hebben het naar de zin, want de aantallen breiden zich gestaag uit.

Iris reticulata ‘Painted Lady’. Veelbelovend! Langzaam maar zeker groeit mijn verzameling reticulata-soorten.