Tulipa linifolia neemt het stokje over van Tulipa stapfii. Linifolia is de helft kleiner en minder intens van kleur: ik houd het op rijpe-tomaatrood. Door de geringe hoogte heeft linifolia geen hinder van de stevige noordoosten wind die hier de afgelopen dagen stond.

Beide tulpen hebben de vorm die ik het meest ‘tulpig’ vindt: getuite kelkbladeren boven een bol buikje. Zolang linifolia niet helemaal open is, vind ik ze op haar mooist. Eenmaal open gaat die prachtige vorm wat verloren. Daar komt het zicht op de zwarte vlek in het hart van de bloem dan weer voor in de plaats.

Tulipa linifolia was één van de 54 prachtige illustraties die Elsie Katherine Dykes maakte voor het postuum uitgegeven boek ‘Notes on Tulip Species’ van haar man William Rickatson Dykes. Met William kweekte zij begin vorige eeuw irissen en tulpen en ontwikkelde ze nieuwe kruisingen.

Vandaag was het zover: Matthé legde de eerste steen van de keermuurtjes in de achtertuin. Hiermee overbruggen we het hoogteverschil tussen het huis en het achterste gedeelte van de tuin. Er komen twee hele grote borders (nog geen idee hoe we dat allemaal gaan bijhouden, maar dat wijst zich meestal wel vanzelf). De afgelopen weken heeft Jos keihard gewerkt om alle voorbereidingen te treffen. Vorige week is het beton gestort en dat is nu klaar om ‘bebouwd’ te worden. We gaan weer een volgende fase in met de tuin!

Beloofd, laatste #tulipspam van de ril voor dit jaar. Wat gaat het hard nu. Ik schat zo in dat na morgen het mooi weer voorbij is.

Lunaria annua ‘Chedglow’ (een Judaspenning met heel donker blad) heeft het naar de zin in de voortuin. Vorig jaar was het nog spannend hoeveel zaailingen we zouden hebben van de planten die we twee jaar terug kochten bij Ferdinandushof, maar het is nu wel duidelijk: dit is een blijvertje. En wat een prachtige, dieppaarse kleuren! Carrie Preston de combinatie met Tulipa stapfii is precies zoals ik had gehoopt!

Wat een heerlijke dag! De volgende twee kuub compost verwerkt in de voortuin, dat is ook weer klaar. Heerlijk om te zien dat vrijwel alles er prachtig bijstaat. Voor, maar ook achter in de ril.

De kievitsbloemen komen in bloei. Het worden er snel meer. Ze staan hier dan ook op de perfecte, natte plek: in de kuil waar al het regenwater van de achtertuin zich verzamelt.

De voortuin staat helemaal vol zaailingen. Waarvan? Niet direct een idee, maar het ziet er prachtig uit. Ik hoop dat het tulpjes zijn. Dit gaan we nauwgezet volgen!

Naast Galanthofielen zijn er vast ook tuiniers als ik, die lijden onder Primulamanie. Mijn bezetenheid wordt met de dag erger. Maar als het resultaat er zo lekker bijstaat in de tuin, valt er wel te leven met de symptomen (de ergste natuurlijk dat ik geen kwekerij kan bezoeken zonder er teveel geld aan uit te geven).