De voortuin is nu helemaal zoals ik mij die bij de aanleg had voorgesteld. Geïnspireerd op het Wad bij zonsondergang: veel donkere, ‘modderige’ tonen afgewisseld met felle tinten oranje, roze, paars en wat blauw, tussen wolken Anthriscus ‘Ravenswing’.
Een paar observaties: lieveling Aquilegia ‘Black Barlow’ zaait zich geweldig uit, terwijl ‘Ruby Port’ na vier jaar zo goed als verdwenen is. De helderblauwe is ervoor in de plaats gekomen. Wel mooi, maar ik ga ze er hier toch uithalen – ‘voor’ wil ik niet teveel blauw.
Toch raar hoe het loopt: ‘Black Barlow’ is uit de achtertuin na één jaar verdwenen, daar staat nu alleen nog maar de blauwe. Die had ik daar ook niet gepland/t, maar misstaat er niet. ‘Black Barlow’ kan ik wel vanuit de voortuin in de borders achter het huis zaaien, later dit jaar.
En dan die enorme boompioenen, sommige zijn zo groot als een soepbord! Ook hier een verrassing: er zit opeens een witte tussen. Die gaat komend najaar naar een andere plek.
Ik moet er nog erg aan wennen om in mijn eentje te genieten van al dit moois en beslissingen als hierboven in mijn eentje te nemen. Bijna 40 jaar heb ik met Matthé getuinierd en het zit zó in mijn systeem om samen op trekken: ‘Heb je gezien dat …’, ‘Ik vind dat dit hier weg moet, mee eens?’ of om simpelweg te verzuchten: ‘Wat is het toch mooi hè?’
