We zijn al weer in de vijfde week. Storm Ciara hebben we zondag overleefd, alle bomen staan nog fier overeind! Maar het blijft maar waaien. En ondertussen is de volgende storm (Dennis) onderweg die zondag overtrekt en misschien nog zwaarder is dan zijn voorgangster. Stug doorwerken dus, tussen regen, hagel en natte sneeuw door. De kuip voor de vijver in het terras is ingegraven en er wordt hard gewerkt aan de omlijsting van de inrit. Omdat we nog niet precies weten wanneer fase 2 van de aanleg kan worden uitgevoerd, werken we een deel van de inrit niet af: er moet later nog zwaar materieel over en het zou jammer zijn als dat schade zou toebrengen.
Gedurende de week vorderen we gestaag. De bestrating kent een mooie detaillering, geïnspireerd op de ‘states’ in Friesland. Ik heb me zelfs even gewaagd aan het zagen van de stenen voor het visgraatmotief op het terras. Dit weekend zand invegen!
Wat een fantastisch weer hadden we de laatste dagen van deze week. Heerlijk om met elkaar bezig te zijn. De voortuin begint nu echt vorm te krijgen. Vrijdagmiddag hebben we tot donker doorgewerkt om de verhardingen voor zo ver mogelijk af te krijgen. In het weekend gaat het niet alleen stormen, ook wordt er veel neerslag verwacht. En we hebben geen zin in grote modderpartijen na het weekend.
Het terras achter het huis vordert ook. Ik heb van Leendert les gekregen en zelfs een stukje zelf onder handen genomen. Het leggen van de geeltjes laat ik natuurlijk aan de meester over. Prachtig wordt het!
De meeste bomen in de boomgaard zijn nu geplant. Deze week kreeg o.a. een magnifieke goudreinet een plaats. De boom komt uit een oude boomgaard in de Betuwe. De eigenaren hebben tientallen jaren liefdevol voor hun bomen gezorgd, maar zagen zich door gevorderde leeftijd en afnemende gezondheid genoodzaakt afscheid te nemen van hun geliefde gaard. We zijn blij dat wij dit exemplaar een mooi nieuw thuis kunnen bieden.
Het prieel staat ook op zijn (haar?) definitieve plek – wat een verbetering! Uiteindelijk hebben we toch alle drie de hulstbomen die in de zichtlijn stonden, verplant. Een goed besluit: zij bieden nu meer privacy en onttrekken tegelijkertijd het prieel aan het zicht, zodat er een ‘geheime’ plek ontstaat. Op de foto wordt de hulst door Siets stormbestendig verankerd. Geen overbodige maatregel, gezien de weersvoorspelling voor zondag.
De grote taxus uit de voortuin is na een flinke snoeipartij op een nieuwe plek in de achtertuin gezet. Daar maskeert hij nu al de lelijke achterkant van de telefoonmast achter het huis.
Een omvangrijk tuinproject vraagt om heel wat afwegingen. Tot nu toe zat vrijwel alles mee (behalve af en toe het weer). Maar ik had natuurlijk op mijn vingers kunnen natellen dat dag 13 wel eens voor een dip zou kunnen zorgen. Niet alles pakt in de praktijk uit zoals gepland en we worstelden met de bestrating. Aan het eind van de dag besloten we de paar wijzigingen die we hadden doorgevoerd terug te draaien. Het oorspronkelijke ontwerp is echt beter én ook uitvoerbaar. Matthé en ik verwijderden een deel van wat al was gelegd, terwijl de mannen aan de slag gingen met het planten van de boomgaard achter het huis.
Gelukkig werd de draad weer snel opgepakt en maken wordt er flink vordering gemaakt. In de middagzon is het heerlijk werken op het terras achter het huis.
Om het prieel op zijn plek te krijgen moeten nog twee hulstbomen verplant worden. Dat is precisiewerk, waarbij we de wortels van omringende bomen zo min mogelijk beschadigen en de hulst toch een behoorlijke wortelkluit proberen mee te geven.
En dan gaat het prieel naar zijn definitieve plek. Het is passen en meten achterin, tussen de fruitbomen door. Ik bewonder de stuurmanskunst van Wico! De hulst wordt zó teruggeplaatst, dat er meer privacy ontstaat én het prieel niet direct zichtbaar is vanaf het terras of de boomgaard. Je loopt er als het ware onverwacht tegenaan als je achterin de tuin komt. Delightful extra: de achterburen hebben een mooie volière. Ik zie ons al zitten van de zomer, heerlijk wegdromend bij het gekwetter van de vogels.
Week 3 alweer van de renovatie. Deze staat in het teken van de bomen. De bomen komen! Eerst is daar op maandag de enorme vrachtwagen van Ebben uit Cuijck. Het schemert nog als Cor komt voorrijden. Hij is om 5 uur vanmorgen al vertrokken. Voorzichtig wordt de lading uitgeladen.
Maandagavond is Carrie Preston al gekomen, zodat we dinsdagochtend meteen aan de slag kunnen om de precieze positioning van de bomen te bepalen. De middag gebruiken we om verder te brainstormen over het beplantingsplan. Het beeld dat ons inspireert is dat van eb op het Wad bij zonsondergang. Denk aan een mooie wolkenlucht die zich weerspiegelt in zee, het spel van licht en donker, modder en water en een feest van kleur.
Aan het eind van de middag arriveert de volgende vracht. Deze komt van Wico Alkema (www.oudefruitbomen.nl). Een enorme oplegger brengt de fruitbomen die achter het huis de boomgaard vormen.
Ondertussen wordt er aan de bestrating gewerkt. Matthé en ik helpen mee. Heerlijk dat veel stenen door onze handen gaan voor ze worden gelegd. Zo wordt de tuin echt ‘van ons’.
Vrijdag verplaatsten de werkzaamheden zich naar de achtertuin. Het prieel wordt verplaatst. Volgende week krijgt het zijn definitieve plek. Een verstopt, mysterieus, ‘geheim’ plekje gaat het worden. Ik ben blij dat het zo’n fijne plek krijgt en dat we nog kunnen genieten van dit bouwsel, dat voor zover wij weten nog uit de tijd van het ontwerp van Gerrit Vlaskamp (1868) stamt.
Om bijvoorbeeld een zichtas vrij te maken, worden er ook bomen en struiken verplant. Zo krijgt een grote ribes een plek waar hij beter tot zijn recht komt. Een mooie hulst gaat meer de hoek van de tuin in, om privacy te geven. Ik liep zaterdag een wandeling bij Nijeberkoop met een vriendin en was blij te zien dat in de bossen daar, hulst veelvuldig voorkomt in de onderbegroeiing (zie grote foto). Ook nemen Wico Alkema en ik de positionering van de fruitbomen nog een keertje door. We streven naar mooie groepen appels, peren en pruimen. Het is nog een heel gepuzzel, maar aan het eind van de middag zijn we eruit en gaat de eerste boom de grond in.
Vrijdag 24 januari, de tweede week zit erop.Vandaag grondboringen voor PFAS-controle. Wat we al wisten wordt nog eens bevestigd: hele, hele vette klei!
Terwijl ik het beeld nog even goed vastzet, breekt Matthé achter het terras ‘even’ op. En wat doen die koperen staafjes toch tegen de gevel van de keuken? De vorige bewoners bieden opheldering: mieren houden niet van koper, en zo houd je dus het terras miervrij.
Aan het eind van de dag zijn de contouren in de voortuin goed te zien. Wij zijn enthousiast! Wico en zijn team kunnen met een tevreden gevoel het weekend in.
Het beeld van Ids Willemsma heeft een nieuwe plek gekregen. Wij denken: veel beter zo!
Vandaag was de laatste dag van stagiair Peter. De traditie is dat er dan getrakteerd wordt. Geweldig: zijn moeder kwam tussen de middag een pan warme gehaktballen brengen.
Er werden ook nog wat bollen gered van de graafmachine.
Dag 6 alweer, de tijd vliegt. En wat is er al veel veranderd. In de voortuin beginnen de contouren van parkeerplaats en paden duidelijk te worden. De drainage is gelegd, de vijver dicht.
Achter het huis gaat het nu ook snel. Bijna alle terrassen zijn opgenomen, de taxushaag is verwijderd en Matthé en ik hebben vandaag de Aucuba-klus af gekregen. Kun je nagaan hoeveel er stond, we zijn anderhalve dag bezig geweest met terugsnoeien. We hebben zo’n 20 jonge struiken elders in de tuin opgekuild, zodat morgen de frees erdoor kan om alle oude stronken te verwijderen.
En wat een ruimte opent zich nu in de tuin! We waren bang dat we (te) veel privacy zouden kwijt raken, maar dat valt erg mee, zeker ook omdat er nog flink wat groen aangeplant gaat worden de komende tijd. En gelukkig voelen de vogels zich ook nog thuis: de hele middag werd ik omringd door groepen mussen, die echt de lente in hun bol hebben. Geen wonder: vanmiddag was het zó zacht, dat de koffiebreak buiten gehouden werd!
Ook Wicca heeft een paar uur genoten van het buiten zijn. Zo af en toe keek ze even op uit haar middagslaapje, als een opzichter die de boel in de gaten houdt.
Week 2 van de renovatie. Terwijl Wico Alkema en zijn team druk bezig met de hard-landscaping in de voortuin en rondom het huis, nemen Matthé en ik het terugsnoeien van de Aucuba achterin voor onze rekening. Opeens hebben we een nog (veel) grotere tuin! De takkenril is een paar decimeter hoger na vandaag.
Ook namen we afscheid van de stobbe van de monumentale paardenkastanje die ooit in de achtertuin heeft gestaan. De frees maakte er korte metten mee. Blijft jammer dat deze boom enige jaren terug is doodgegaan.
Vandaag was Carrie Preston hier om met Wico Alkema de uitwerking van het tuinontwerp in de praktijk te toetsen. Hier en daar werd een paaltje verzet, maar in grote lijnen klopt alles. Terwijl het een grote modderboel is, zien we nu al hoeveel ruimtelijker de tuin wordt. Interessant om te beleven dat ideeën tot zo’n passende uitwerking leiden!
Inmiddels is het beeld los van zijn oude plek. Het krijgt een minder prominente plaats in de nieuwe tuin, maar het blijft wel zichtbaar vanaf de weg. Zo doen we recht aan waar het ooit voor bedoeld was: meer kunst op privéterrein, maar zichtbaar voor iedereen.
Er was ook tijd om met Carrie een eerste aanzet te maken voor beplanting van de verschillende borders. Heerlijk, wij bloeien daar nu al helemaal van op!
Eén beeld zegt alles over deze dag: nat, natter, nats. Hulde aan de mannen die desondanks gewoon doorwerken!
Met de tekening bij de hand wordt in hoog tempo gewerkt aan het vernieuwen van de oprit. En het gat van de vijver wordt gevuld met grond van elders in de tuin. Ook het uitgraven van de Rhodo’s vordert.
