Een omvangrijk tuinproject vraagt om heel wat afwegingen. Tot nu toe zat vrijwel alles mee (behalve af en toe het weer). Maar ik had natuurlijk op mijn vingers kunnen natellen dat dag 13 wel eens voor een dip zou kunnen zorgen. Niet alles pakt in de praktijk uit zoals gepland en we worstelden met de bestrating. Aan het eind van de dag besloten we de paar wijzigingen die we hadden doorgevoerd terug te draaien. Het oorspronkelijke ontwerp is echt beter én ook uitvoerbaar. Matthé en ik verwijderden een deel van wat al was gelegd, terwijl de mannen aan de slag gingen met het planten van de boomgaard achter het huis.
Gelukkig werd de draad weer snel opgepakt en maken wordt er flink vordering gemaakt. In de middagzon is het heerlijk werken op het terras achter het huis.
Om het prieel op zijn plek te krijgen moeten nog twee hulstbomen verplant worden. Dat is precisiewerk, waarbij we de wortels van omringende bomen zo min mogelijk beschadigen en de hulst toch een behoorlijke wortelkluit proberen mee te geven.
En dan gaat het prieel naar zijn definitieve plek. Het is passen en meten achterin, tussen de fruitbomen door. Ik bewonder de stuurmanskunst van Wico! De hulst wordt zó teruggeplaatst, dat er meer privacy ontstaat én het prieel niet direct zichtbaar is vanaf het terras of de boomgaard. Je loopt er als het ware onverwacht tegenaan als je achterin de tuin komt. Delightful extra: de achterburen hebben een mooie volière. Ik zie ons al zitten van de zomer, heerlijk wegdromend bij het gekwetter van de vogels.
