Een beeld van onze huidige voortuin. Weliswaar enigszins vertekend, maar wat een armoe qua beplanting. Een heerlijk vooruitzicht dus dat veel gras binnenkort plaats maakt voor hagen, bomen en borders. Ook de vijver gaat eruit. Niet erg: rondom en achter het huis is water genoeg. We hopen met een meer diverse beplanting meer vogels en andere dieren te trekken. Sinds we regelmatig voeren neemt het aantal mezen, mussen en merels toe. Ook specht, roodborst, boomkruiper en winterkoning komen foerageren. En ik zie regelmatig kerkuilen cirkelen rond de kerktoren als ik ’s ochtends vroeg de hond uitlaat. Zou toch mooi zijn als die hun intrek nemen op het zoldertje van onze berging – we hebben al een kast geplaatst.
Zo zag onze voortuin er decennia geleden uit. Ik denk dat dit een foto uit de jaren vijftig/zestig is, maar zeker weten doe ik dat niet. De inrit zit nog op dezelfde plek, maar helaas zijn de prachtige bomen sinds die tijd gesneuveld (een enorme iep en zo te zien vooraan een rode beuk). Het statige buurhuis is vervangen door een moderner pand en de sloot is gedempt.
In januari beginnen we met de uitvoering van het tuinontwerp dat Carrie Preston met en voor ons heeft gemaakt. Een belangrijk uitgangspunt daarbij is het terugbrengen van de vroegere sfeer met bomen die (als wij allang dood zijn) nét zo monumentaal zullen worden als de prachtexemplaren op de foto hierboven. Daarbij maken we wel gebruik van een eigentijds assortiment en is er (veel) meer ruimte voor struiken, vaste planten en bollen zodat wij onze liefde voor tuinieren volop kunnen uitleven. De wat kale aanblik die het huis nu biedt, is dus binnenkort voorbij!
Het beeld in de voortuin is speciaal ontworpen voor deze plek door Ids Willemsma, in opdracht van Henk en Anneke Bos die hier woonden in de jaren ’90 van de twintigste eeuw . Door het wegvallen van de grote bomen, detoneert het in de huidige tuin. We hebben overwogen er een nieuwe plek voor te (laten) zoeken in Ternaard of elders in de omgeving, waar het beter tot zijn recht komt. Uiteindelijk hebben we toch besloten het op de huidige plek te handhaven, juist omdat het voor hier is gemaakt. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ook de kosten van een verplaatsing hoog zijn. En wij stoppen dat geld liever in nieuwe beplanting! In het ontwerp van Carrie is er dus rekening mee gehouden en we hopen met de aanplant van nieuwe bomen uiteindelijk de balans weer terug te brengen in de tuin.
Nee, ik ben geen liefhebber van de donkere dagen voor Kerst. Het kan mij niet snel genoeg weer gaan lengen. Op naar de lente en de zomertijd! Ja, ook daarvan ben ik een voorstander, de avonden kunnen mij niet lang genoeg zijn. Maar: niet somberen nu. Als ik ’s ochtends de dag start met dit licht ben ik gewoon ‘domweg gelukkig in de Kerkstraat’.
De achtertuin
En ja, natuurlijk, ik mis het vrije uitzicht, kilometerswijd, dat we in Schalkwijk hadden, met de schapen en de ganzen voor de deur. Maar dit heeft ook wel wat. Die lichtjes, de mensen zijn al op. Het voelt warm en geborgen. Ik denk dat ik eraan gehecht begin te raken.
Helemaal blij en opgewonden zijn we: het ontwerp van Carrie Preston is prachtig geworden en we hebben mooie bomen uitgezocht bij Ebben met Thijs Dolders. Nu is ook de uitvoering rond met Wico Alkema. IJs en weder dienende start de aanleg van de tuin in januari. We kijken enorm uit naar de samenwerking. Ik ben denk ik de enige in Friesland die hoopt dat er deze winter geen Elfstedentocht komt!
Bollenoutlet in Dokkum. Gewoon proberen deze cyclamen. We hebben er een mooi plekje voor waar ze de komende jaren ongestoord kunnen staan. Datzelfde geldt voor de sneeuwklokjes en de krokussen.
Een kort maar krachtig interview met Carrie Preston in het winternummer van Onze Eigen Tuin. Thema: chaos en orde. In twee pagina’s legt Carrie uit hoe ze werkt. En ik weet weer precies waarom ik het zo heerlijk vind met haar aan onze beplantingsplannen te werken: ze maakt weliswaar een schets van de beplanting op papier (na intensief samen breinstormen), maar laat tijdens het uitzetten de omgeving bepalen hoe de beplanting er uiteindelijk uitziet. Dat zorgt voor een heel natuurlijke uitstraling, alsof alles op zijn plaats is gevallen.
In de achtertuin is door de vorige eigenaren een ‘vierkantemeterbak’ geplaatst. Er staan wat tuinkruiden in (peterselie), aardbeien en er is een mengsel bloemen gezaaid. Het kaasjeskruid heeft het erg goed gedaan en heeft tot in november gebloeid. Leuke verrassing!
Een prachtige herfstdag, zonnig en zelfs hier aan zee vrijwel windstil. Een mooi moment om blad te harken! Matthé is in zijn element. Hier en daar zijn de eenjarigen nog in bloei, niet geveld door de vorst van de afgelopen nachten.
Eén van de eerste dingen die we onderhanden hebben genomen is de stoep achter het huis. Niet alleen vonden we die niet goed in verhouding met het huis (te smal), ook lag hij verkeerd, waardoor regenwater regelmatig het huis binnenliep en balkenvloer en muren nat werden. Dat is nu verholpen: de stoep is opnieuw opgemetseld. Vandaag werden de natuurstenen platen gelegd. Een nauwkeurig werkje. Wat wordt het mooi!
