In de voortuin staan drie soorten Corydalis:

Corydalis temulifolia Chocolate Stars‘. Een hoge plant met vlezige stengels. Prachtig donker loof in het voorjaar, dat goed past bij de andere ‘modderige’ bladtinten in de voortuin. Heel fijn, we hebben nu eenmaal ‘zonsondergang aan het wad bij eb’ als uitgangspunt genomen voor de beplanting. De planten lijden wel wat onder late nachtvorst en soms ook de harde wind, maar over het algemeen houden ze goed stand. En waait er eens wat kapot, dan groeit er snel weer wat nieuws aan. En wat een prachtige, porseleinen bloemen!

Corydalis ‘Korn’s Purple’. Dikke trossen donkerblauwpaarse bloemen aan heel zachtrode stengels met een heel fijn, heldergroen blad. Het ziet er allemaal wat broos uit, maar de planten houden zich goed in de voortuin. Ook de droge zomer van 2021 hebben ze goed doorstaan. De plant is een zaailing uit de tuin van Peter Korn in Zweden, waarschijnlijk een kruising tussen Corydalis flexuosa, eleta en capitata.

Corydalis solida ‘Beth Evans’. Op papier denk ik de gemakkelijkste van de drie. Zou het goed moeten doen onder vaste planten en daar vroeg kleur moeten brengen (hardroze). Najaar 2020 aangeplant en dit jaar nog niks van gezien. Ik herken dat van onze vorige tuin, waar ze ook een paar jaar nodig hadden om op gang te komen. Daarna waren ze niet meer te houden! We wachten dus rustig af tot volgend jaar.

Achter het prieel is het lang zo bont niet als aan de voorkant. Een groot van het jaar is hier diepe schaduw, nu nog met een sprankje zon aan het eind van de middag. Fokke Zijlstra, dank voor de Geranium phaeum – ze doen het hier geweldig!

Ik schaam me een beetje voor deze reeks, want ik heb al zoveel foto’s geplaatst van de ril dit voorjaar. Maar ik ben zo verrukt over de roestige Colorado-kleurige Tulipa whittallii!

Ze combineren prachtig met Primula ‘Sunset Shades’ en ‘Francesca’ en het jonge blad van Aruncus en Peltoboykinia. Die laatste hadden we helemaal niet in het ontwerp opgenomen. Carrie Preston en ik liepen er tegenaan vorig jaar bij Kwekerij Aan de Dijk en waren meteen verkocht.

Tinka (6 mnd) loopt graag een rondje met mij mee!

Wat gaat het hard opeens. Vanmiddag zag ik de eerste perenbloesem al vallen .. Maar we krijgen nog een ‘Grande Finale’ in de boomgaard. De blauwe druifjes (Muscari latifolium) en de vroege narcissen (‘Elka’, ‘Chinita’ en ‘Minnow’) zijn op hun retour, maar ‘Hawera’ en ‘poeticus ‘Actaea’ komen nu juist in bloei.

Deze laatste vind ik echt de aller-allermooiste narcis die er is. Geen officiële stinzennarcissen allemaal, maar Carrie Preston en ik zijn geen puristen op dit gebied en vinden deze soorten uitermate geschikt voor een natuurlijk ‘stinzeneffect’. Zoals gehoopt voelen ze zich goed thuis op onze zware, natte klei. Dat biedt perspectief voor verwildering in de komende jaren!

Toegegeven, dit voorjaar moeten we langer wachten op het uitlopen van bomen, struiken, vaste planten. Het is kouder dan we willen. Toch heeft een fris voorjaar ook zo zijn voordelen. Eentje daarvan is, dat we lang kunnen genieten van de bollen!

Langzaam maar zeker komt er meer kleur in de tuin. Opeens bloeit de Geum ‘Mrs Bradshaw’ en ook Euphorbia griffithii ‘Fireglow’ speert als een vuurpijl de lucht in. Het gaat met centimeters per dag nu. De knoppen in de boompioenen worden ook steeds dikker. Vorig jaar hebben ze niet allemaal gebloeid en van een aantal weet ik niet welke kleur ze hebben. Ik ben benieuwd!

Het tulpencarnaval gaat nog even door. Tulipa linifolia vind ik ook weer zo’n hartveroverende schoonheid. Maar zo’n 15 cm hoog en toch niet over het hoofd te zien: één brok rode energie!

Tulipa linifolia is een verwilderingstulpje, dat het goed doet op een warme plek. De verhoogde border in de voortuin heeft de hele dag zon, dus ze zouden het goed naar de zin moeten hebben.

De bloemen herinneren mij aan een bezoek aan Istanbul, jaren geleden. Als keramiekliefhebber kreeg ik geen genoeg van alle prachtige tegeltableaus in moskeeën, het Topkapi-paleis en openbare gebouwen. Veelvuldig wordt de tulp daarop afgebeeld.

Ooohhh, wat is dit mooi!
Aesculus parviflora in het avondlicht. De lelies op de achtergrond zorgen voor een perfect contrast. Op de voorgrond Anthurium ‘Ravenswing’, Sanguisorba ‘Red Thunder’ en Cimicifuga japonica Chejudo. De bescheiden bloemen van Anemone blanda ‘White Splendour’ lichten de boel lekker op.

En dan te bedenken dat we dit pas een jaar geleden geplant hebben!

In maart plantten we 200 (!) ienieminie Sporobulus plantjes. Dit ter voorbereiding op de grote border die dit najaar of volgend voorjaar verder wordt ingeplant. De klaprozen ertussen gaan net als altijd gewoon hun gang. Spreeuwen scharrelen hun nestmateriaal bij elkaar.

De ril is nu helemaal een explosie van kleur. Ik voel me weer 8 jaar, elke vrijdagavond ging ik samen met mijn vader naar de banketbakker voor gebak en daarna nog even naar Jamin om koeken te kopen. Lonkende bakken met snoepgoed waar ik ook keek.

Nog even, dan is de kleur voorbij en keert de rust weer. De rest van het seizoen overheersen hier de mooie bladcontrasten.

.. in onze eigen achtertuin!