Af en toe een flinke bui deze week. En overdag veel zon. De Gymnocladus is als een van de eerste bomen al helemaal in herfsttooi.

De voortuin, ik heb er al veel over gepost, maar hierbij toch nog weer een paar foto’s. We vinden het zicht over de tuin naar het oude kerkhof aan de overkant van de straat heel mooi. En dan de beplanting: wat een sfeer, vooral als het net geregend heeft komt de witte golf van de Sanguisorba tenuifolia ‘Alba’ mooi tot zijn recht!

Wat hebben we een plezier van de eenjarigen die we van Klaas van der Heide van tuin ’t Hoekje in Twijzelerheide hebben gekregen. Onvermoeibaar bloeien ze naar al de hele zomer en het eind lijkt nog niet zicht.

.. sluip door. Onze inspanningen in de moestuin leveren dit jaar weinig op. Veelal zijn de slakken ons voor. We hebben zelfs nog geen courgette geoogst (nou ja, op één heel vies waterig geel exemplaar na dan). Groeien doen ze wel als de beste. Inmiddels worden onze Baptisia beklommen. Ik vind het een onverwacht mooie combinatie.

Sporobolus heterolepsis heeft de naam een langzaam groeiend gras te zijn. Om die reden kochten wij dit voorjaar 250 hele kleine plantjes (1 sprietje!) met als doel deze een voorsprong te geven op de andere beplanting als we komende voorjaar de borders achter het huis inplanten. Nu hadden we al eerder gemerkt dat we voedzame grond hebben. En ook nu overtreft de groeispurt van deze planten onze verwachtingen! Het zijn al aardige pollen geworden met elk minimaal tien bloeiaren. Dat belooft wat!

Deze week viel mij na de regen voor het eerst ook de zo kenmerkende geur op: een beetje zoetig vermengd met koriander. You hate it or your love it. Voor mij is het laatste het geval.

Wat ben ik blij dat wij anderhalf jaar geleden volwassen fruitbomen hebben geplant van Wico Alkema. Ook dit jaar hebben we een flinke en lekkere oogst appels en peren!

Ik kan het niet laten, even wat Tinkaspam. Wat is ze snel groot geworden! En ze gaat zich ook steeds ‘groter’ gedragen. Nu met 10 maanden ligt ze al een paar uur rustig in de voortuin, terwijl ik daar lekker rondloop om de boel een beetje bij te houden. Ze houdt alles nauwlettend in de gaten vanaf een vaste plek. Los, maar nog wel aan de lange lijn, zodat ik in noodgevallen op de rem kan trappen.

Opeens is de hoogzomer voorbij en zit de herfst in de lucht. De voortuin is nu in haar tweede jaar. De Sanguisorba tenuifolia ‘Alba’ heeft een explosieve groei doorgemaakt. Daardoor gaat het diffuse wat we nastreven verloren. In plaats daarvan kijken we aan tegen een vloedgolf van groen. Ook mooi, maar niet wat we willen.

De dahlia’s zijn bijna allemaal ten prooi gevallen aan de slakken. We missen ze echt in deze tijd. En door de enorme groene weelde komen de Nerines die we dit voorjaar geplant hadden helaas ook niet tot hun recht. De handen moeten dus uit de mouwen om puntjes op de i te zetten.

Dat gezegd hebbende: wat is het een heerlijke tuin, het is super om zo ondergedompeld te worden door de planten. Een bijkomend voordeel is dat we veel privacy hebben, vanaf de straat kun je niet meer naar binnen kijken.

Dahlia’s, door een misverstand tussen tuinbaas en tuinvrouw de verkeerde kleuren op de verkeerde plek geplant. Helaas bloeien ze dit jaar niet zo uitbundig als anders. Teveel regen denk ik – slakken hebben er hier en daar korte metten mee gemaakt. Een paar diehards houden het hoofd koel.

De ril is in de lente een explosie van kleur. Vanaf juni is het kleurenpalet minder uitbundig. Bladcontrast is dan belangrijker dan de bloei. Een rustige plek om in de warme zomermaanden (voor zover we die hier hebben natuurlijk) verkoeling te zoeken. In die opzet zijn we goed geslaagd.