De borders in de achtertuin zijn geïnspireerd op het thema ‘zeevonk’.

Zeevonk is een heel kleine algensoort. De diertjes zijn nog geen halve milimeter groot en zien eruit als een doorzichtig ballonnetje met een staart aan de achterkant. Zeevonk zit vooral in de zee bij warm en windstil weer. Bij ruw weer gaan de diertjes dieper de zee in. Als een groepje zeevonk heftig heen en weer wordt bewogen, bijvoorbeeld door er doorheen te lopen of te bewegen met je arm, ontstaat een chemische reactie. De diertjes stralen dan blauw licht uit.

Dat beeld hadden Carrie Preston en ik voor ogen bij het uitwerken van de beplanting. De borders zijn aangeplant in oktober 2022 en beleven nu hun eerste lente. Spannend hoe dat uitpakt. Ik ben er heel blij mee tot nu toe! Na een vroege start met Iris reticulata en vroege tulpjes, kleurt nu Camassia leichtlinii de tuin. De witte Camassia (Camassia leichtlinii ‘Alba’) heb ik een maand na de blauwe geplant en is nog niet in bloei. Er bloeien nu ook twee soorten akelei. We hebben ‘Black Barlow’ en ‘Silver Queen’ gekocht, maar deze eerste is duidelijk een andere, enkelbloemige blauwe soort. Dat gebeurt soms en ik vind het in dit geval niet storend . Ik ga wat ‘Black Barlow’ zaaien en die zet er ik er dan gewoon tussen.

De IJsheiligen mogen dan achter de rug zijn, vanmiddag voelt het hier toch echt alsof er een nieuwe ijstijd in aantocht is. Dikke fleecetrui aan bij het werken in de tuin, ik heb zelfs even overwogen de lange onderbroek weer aan te trekken. Voordeel van dit koele weer is natuurlijk wel dat de tulpen heel lang meegaan! In de voortuin staan ze er nog mooi bij. Op de foto’s Tulipa bakeri ‘Lilac Wonder’ in combinatie met Anthriscus ‘Ravenswing’, Geranium ‘Ann Thomson’, Aesculus parviflora en de Dichtersnarcis (Narcissus poeticus var. Recurvus).

#nieuwestinzentuin, #studiotoopbycarriepreston

Geum in de voortuin – deze planten hebben baat bij het natte voorjaar, ze staan er prachtig bij.

De voortuin na die lekkere regenbui van vannacht. Hier tot nu toe geen natte moeson, maar milde lenteregen. Groeizaam weer! Het lijkt wel of de boompioenen elk jaar grotere bloemen krijgen, wat een schotels! Ze geven body aan de border nu de Magnolia’s zijn uitgebloeid. Stevig ‘clashende’ (of misschien zelfs wel ‘crashende’) kleuren, maar ik ben gek op dit uitdagende palet.

Magnolia ‘Daphne’. Dit voorjaar plantten we een vijftal struiken om de basis te leggen voor onze Moonlightborder. En nu ontluikt de eerste bloem! Deze Magnolia bloeit vrij laat. Dat minimaliseert de kans op schade door late nachtvorst. De bloemen zijn aan de kleine kant, zeker in vergelijking met veel moderne cultivars, die soms bloemen hebben met de omvang van een flinke grapefruit. Een beetje too much naar mijn smaak.

Ik heb begrepen dat ‘Daphne‘ in de loop van de zomer vaak een tweede, bescheiden bloei heeft, ik ben benieuwd!

Dacht ik dat de meeste tulpen wel voorbij waren, steken er toch nog wat beauties de kop op: Tulipa batalinii ‘Bright Gem’ en ‘Bronze Charm’. De mooiste meisjes maken pas hun entree op de dansvloer als ze zeker weten dat iedereen ze ziet. Subtiele zeepkleurtjes verzachten het diepe steenrood van de verwelkende Tulipa whittallii. En wat combineren ze mooi met Primula ‘Sunset Shades’ – die laatste blijven lekker doorbloeien!

Ik val in herhaling, elk jaar zo rond half mei: Paeonia delavayi komt in bloei. Een paar terug was ik bij Kwekerij Pieter’s Planten om schaduwplanten uit te zoeken. In een hoek van de tuin stond een enorme Paeonia delavayi. Een favoriet van mij maar zó moeilijk te krijgen. ‘Nou, daar kan ik wel wat aan doen’, zei Pieter. Hij stak meteen de spa erin (ik riep nog: ‘Ooohhh!’) en hop, daar ging een stuk met mij mee naar huis. Afgelopen najaar heeft hij eindelijk zijn definitieve plek gekregen en dat doet hem goed. De plant loopt aan alle kanten prachtig uit en heeft heel veel bloemen. Pieter, nogmaals: duizendvoudig dank!

Wat zijn Primula’s toch dankbare planten! Niet alleen de felle kleuren, ook de meer subtielere soorten combineren zo gemakkelijk met andere mooie planten. En er loopt meer schoons uit in de ril: op de laatste foto saxifraga en hachonecloa, met een onverwachte dicentra ertussen. Geen idee hoe ik aan die laatste kom.

Tulipa clusiana , bíjna in bloei, de regen maakt dat ze nog even afwachten om open te gaan. Net lollies toch?

Maai mei niet! Sinds we hier wonen wordt er later en minder gemaaid. En nu: na drie jaar staat het hier vol met Pinksterbloemen! Feest!