Deze Helleborus x sahinii ‘Winterbells’ staat nu voor het derde jaar onder de sering in de varentuin. Dat was een gok, want dit is geen gemakkelijk plek. ’s Zomers erg droog. Dat lijkt de plant niet te deren, want kijk: bloemen in overvloed en gezond blad.

Veldereprijs, de tuin is ervan vergeven! Beste een leuk plantje hoor, maar in mijn nieuwe borders gaat ze er zonder pardon uit.

Hehe, toch nog voor 1 februari de laatste bollen erin. Hopen dat het nog wat wordt en anders wachten op volgend jaar.

En daar is ook Iris ret. ‘Harmony’. Altijd wat later dan ‘Katherine Hodgkin’. Lekker fris blauw, doet het goed tussen de bodembedekkers.

Dat is nog eens een leuke verrassing! Afgelopen najaar onze iepenhaag flink teruggesnoeid. En kijk eens: allemaal Tulipa sylvestris (bostulpen). Die zijn waarschijnlijk uit dezelfde aanplant als ooit op het kerkhof tegenover ons huis (ca. 1868, Vlaskamp).

Afknippen, wieden, snipperen, mulchen. Lekkere workout in een winters zonnetje. Ruimte voor de bollen!

Vanmorgen voor het eerst gewekt door een zingende merel! En een paar zonnige dagen, al viel er ook wel een bui en was de wind weer heel aanwezig. Maar toch: die zon, daar knapt een mens van op! Lekker de tuin in, opruimen en wieden. Sommige stukken zijn al sinds september niet meer aan de beurt geweest. Te nat, te nat of te nat. En nog steeds ..

De sneeuwklokjes schieten nu de grond uit. G. elwesii heeft wat tijd nodig gehad om het naar de zin te krijgen hier, maar begint zich nu in de voortuin te vermeerderen. Dit sneeuwklokje, een van de vroegst bloeiende, is herkenbaar aan de brede bladeren. Ze werd in 1874 in Turkije gevonden door Henry John Elwes, een Britse aristocraat en een gepassioneerd (bollen)verzamelaar.

In de achtertuin komen de G. nivalis in bloei. Deze planten zijn wat bescheidener, maar wat zijn ze massaal aangeplant toch een feest! In het gras voelen ze zich goed thuis, het worden er steeds meer. Maar dat komt natuurlijk ook omdat ik elk jaar wel wat bijplant – in het groen – om zo snel mogelijk een ‘volle’ grasmat te krijgen.

De eerste gaan alweer op pad!

De winter gaat nog even door, het blijft wit in de tuin. Langzaam maar zeker storten de borders in. Het begint bij mij te kriebelen: terugknippen, want er moet ruimte komen voor de bollen, die hier en daar al flink boven de grond zijn! Ik houd me in, nog even rekening houden met al die overwinterende lieveheersbeestjes. Hebben jullie er ook zo veel? En genieten van de schoonheid van het verval, dat zeker ook.

The cold wheather is here to stay, the garden is covered in a thin blanket of snow. Slowly our borders start to collapse. I’m longing to get out and cut them back to make room for the thousands of bulbs, some of which are peeking out through the snow. But I’m holding back for the sake of all the ladybirds that are hibernating in the hollow stalks of our Eryngiums. We have so many of them, they are everywhere! So, for the time being we enjoy the beauty of decay.

#nieuwestinzentuin#studiotoop#ternaard#frieslandopentuin

Wij kijken terug op een heerlijk tuinjaar. Eens terugkijken door een jaar tuinfoto’s maakt mij heel erg blij en dankbaar: hoe somber de toestand in de wereld ook is, de tuin biedt afleiding, hoop en troost.

Ook in 2023 hebben we weer nieuwe borders aangelegd, spannend hoe dat er vanaf het voorjaar gaat uitzien! Nog een paar stukjes tuin moeten worden ‘aangekleed’, dat hopen we begin 2024 af te ronden.

Dank aan alle enthousiaste bezoekers – zó leuk om ervaringen en tuingeluk te delen met gelijkgestemden. Iedereen een heel voorspoedig en vooral ook groeizaam 2024 gewenst en vast tot ziens in het nieuwe jaar!

#nieuwestinzentuin #studiotoopbycarriepreston