Saxifraga cortusifolia ‘Wada’ stond oorspronkelijk niet eens op de plantenlijst voor de ril. Maar vorig jaar bij @Kwekerij De Kleine Plantage vielen Carrie Preston en ik allebei als een blok voor deze plant. Ze móest erin. Gelukkig maar, want kijk nou eens: die steelt echt de show!
Vorige week een heerlijk zonnetje op de boomgaard. Alle bomen die vorig voorjaar geplant of verplant zijn, zijn aangeslagen. Goed werk van Oude-fruitbomen.nl. En van Matthé die met name voorjaar en zomer 2020 (droog!) telkens tijdig water heeft gegeven.
Wat zijn er toch mooie Saxifraga te krijgen! Dit witte snoepje vonden we afgelopen zomer bij Kwekerij De Kleine Plantage: Saxifraga fortunei ‘Shiranami’. Frittelige, friswitte bloemetjes liggen als vroege sneeuw op de stevige, heldergroene bladeren, die zoals zo vaak bij Saxifraga, ook aan de onderkant het aanzien waard zijn. Bij Klaas Haak kon ik het vorige week niet laten om Saxifraga fortunei ‘Gokka’ mee te nemen. Deze staat wat hoger op de – mooi rode – poten en heeft kersrode bloemen.
Colette is nu helemaal thuis hier. Ze loopt rond als een tijgertje op haar eigen jachtgebied, waarbij ze duidelijk een voorkeur heeft voor de éénjarigen. Ze kleurt er zo mooi bij! Slapen doet ze het liefst in de kas op één van de oude stoelen.
Lastig om hoofd bij het werk te houden, als dit je uitzicht is! De voortuin wordt vuriger. Het verkleuringsverschil tussen de twee Nyssa sylvatica geeft mooi diepte.
Na het tweede seizoen hier in Ternaard hebben de bomen in de voortuin letterlijk vaste grond aan de voeten gekregen. Wat hebben ze stuk voor stuk een mooie eigen persoonlijkheid. De Nyssa vallen tijdens de zomer niet op, maar met hun vurige herfstkleur trekken ze nu de aandacht. En terecht! De Gymnocladus verkleurt geel, de rode ‘botjes’ leggen de verbinding met de Nyssa.
Het perfecte herfstweer: windstil, vochtig. De ochtend start met mist. Nevel hangt boven akkers en weilanden. In de verte bij het Wad roepen wulpen en ganzen. In de tuin is het stil, op wat schermutselingen van de merels na. Het lijkt of alles in afwachting is van de genadeklap die de eerste vorst zal brengen. Nog een laatste bloem hier en daar. Is dit dan toch de mooiste tijd van het jaar?
Vandaag vieren wij ‘Draadhippeldag’. We markeren daarmee het begin van de herfst.
Geïnspireerd door Henk Gerritsen gedenken wij deze dag Marten Toonder, woordkunstenaar en tekenwonder: ‘Het was pas herfst geworden, maar de bomen waren al kaal; vol schimmel en draadhippel.’ Het citaat komt uit het verhaal ‘Tom Poes en het Bommel-verschiet’, dat in 1984-1985 voor het eerst verscheen in NRC-Handelsblad.
Vanmorgen was het nevelig en de hele tuin hing vol met spinnenwebben en lange draden van plant naar plant. Draadhippeldag valt dit jaar later dan ooit: vorig jaar was het op 22 september zover en in 2017 zelfs al op 16 augustus!
Afgelopen najaar moesten we een paar oude, zieke bomen laten vellen. Heel jammer en we wilden de prachtige houtblokken niet verzagen voor in de haard. Het idee van een ‘stumpery’ sprak ons wel aan. Een stumpery is net zoiets als een rotstuin, maar dan aangelegd met hout. De stumpery ontstond in Engeland onder invloed van de Romantiek, een stroming die de natuur verheerlijkte. In de tweede helft van de negentiende eeuw werd het een rage. Precies de periode, waarin ons huis werd gebouwd.
Tegelijkertijd werden varens razend populair als tuinplanten en er werden veel nieuwe soorten in het Westen geïntroduceerd. Tussen de boomstronken in de stumpery voelen deze schaduwplanten zich uitstekend thuis.
Ons huis is gebouwd in 1868, toen de populariteit van stumpery en varens op een hoogtepunt was. Ik vermoed, dat de dominee die hier zijn intrek nam, ook wel wat van die noviteiten in de tuin had. En wij houden ook erg van varens. Aan de slag dus, met dat hout!
Bij Kwekerij Aan de Dijk vonden we precies wat we zochten: een mooie voorbeeldtuin waarin hout op allerlei manieren is verwerkt met een prachtige natuurlijke uitstraling. En een geweldig assortiment varens en andere schaduwminnaars. In samenwerking van Jan Dijkstra legden we dit voorjaar aan weerszijden van de kas onze houtblokken, en begonnen met planten. Van tuinvrienden krijgen we regelmatig wat leuks ‘voor erbij’ en we sloegen ook onze slag bij varenspecialist Wouter van Driel en primulakwekerij Barnhaven. Wat het hout betreft vind ik ook nog wel eens wat moois op het Wad. En ik kon het natuurlijk niet laten onlangs wat cyclaampjes mee te nemen bij De Kleine Plantage.
Niet alles wat we hebben geplant slaat goed aan. Sommige planten zijn aan de vraatzucht van slakken ten prooi gevallen. En met vakantie gaan in een droge periode was ook niet een goed idee. Maar: het meeste doet het en we zien al een beetje voor ons hoe het over een, twee jaar zal zijn, als alles de hoogte en de breedte in gaat.
Voor komend voorjaar heeft Matthé afgelopen week 1000 sneeuwklokjes geplant. Met de Corydalis de we dit voorjaar van vrienden kregen wordt ook dit stuk tuin vanaf het vroege voorjaar een feest voor het oog.
