De tuin wordt ‘voller’, hoe heerlijk is dat? Vergeleken met vorig jaar is er zoveel meer kleur. Dan valt het ook niet op als ik eens flink wat pluk om de lente naar binnen te halen.

De temperatuur gaat langzaam omhoog, de dagen worden langer. Opeens gaat het hard ..

Kun je verliefd worden op een border? Ik vrees van wel .. We zitten aan het eind van de middag prinsheerlijk in ons prieeltje en genieten van dit gouden randje aan de tuin.

Feest in de voortuin! Tulipa stapfii bloeit uitbundig. Hij doet precies wat Carrie Preston en ik wilden bereiken. Knallen en de bruinrode tinten van uitlopende planten als Filipendula, boompioen en rode vlier met elkaar verbinden en oppeppen.

De Woestijntulp houdt van een zonnige en droge standplaats. Even dacht ik: ‘Eh, dan moet ik daar niet aan beginnen.’ Maar in de verhoogde borders in de voortuin houden ze droge voeten en ze kunnen lekker ‘bakken’ in de volle zon. Ik hoop dat die omstandigheden ervoor zorgen dat ze een blijvertje worden.

De meneer op de foto die zo tevreden kijkt, is Otto Stapf. Ik zou ook zo kijken als er zo’n mooie tulp naar mij werd vernoemd. De Oostenrijker was in zijn tijd (rond de vorige eeuwwisseling) een vermaard botanicus die lange tijd werkzaam is geweest voor de botanische tuin in Kew.

Inderdaad: ‘April doet wat ‘ie wil’. Tussen de sneeuwstormen door schijnt toch regelmatig de zon. Nét lang genoeg voor een rondje door de tuin. Carrie Preston, het wordt elke mooier hier en vrijwel alles wat we vorig najaar hebben geplant, loopt uit. Super!

En over verstekelingen gesproken: ook deze Primula kan ik niet thuisbrengen. Zou net als de andere Primula elatior zachtgeel moeten zijn. Iemand een idee wat de naam is van deze kleurrijke ‘Eersteling’? Ook deze mag blijven overigens, we vinden wel een mooi plekje.

We plantten heel veel bollen afgelopen najaar. Deze is als eerste in bloei. Dit snoepie is Tulipa turkestanica. Staat niet op mijn lijstje met aankopen. Verstekelingen, zo noem ik de bonusplanten die stiekem meeliften met andere aankopen en die mij eenmaal aangeplant verrassen. Deze mag blijven!

Van een vriendin kregen we een bos kastanjetakken. Langzaam botten ze uit. Wat een tere schoonheid!

Primula, Scilla en Chionodoxa in de boomgaard. Dit deel van de tuin heeft deze winter na hevige regenval herhaalde malen een of meer dagen achtereen onder water gestaan. Dat lijkt de beplanting niet te deren, gelukkig. De narcissen hebben de achtervolging ingezet, de eerste bloeien ook al!

Vanmiddag weer honderden zaailingen van de esdoorn gewied. Voel me eigenlijk een beetje bezwaard: de hele winter liggen ze daar in weer en wind, te wachten op betere tijden. En dan wordt het eindelijk lichter en warmer en besluiten ze: ‘Ik ga ervoor!’, dan kom ik langs met mijn wiedstokje en maak er snel korte metten mee. Als een soort van ‘laatste eer’ heb ik ze maar eens goed van dichtbij bekeken. Wat een compact potje is zo’n zaadje eigenlijk, en wat slim opgevouwen zit de kiem daarin. Vervolgens toch maar op de composthoop.