Ik zou heel lang kunnen jammeren over de echt-niet-normale-hoeveelheid-esdoornzaailingen dit jaar. Op elke vierkante decimeter zo’n 50 stuks, die allemaal één voor éen voorzichting met de hand tussen de beplanting uit moeten worden gehaald. Maar dat doe ik niet. Voordeel van uren op je knieën liggen is immers dat je heel veel mooie dingen ziet: nieuw varenblad dat zich ontrolt, regendruppels op de hondstanden en de wolfsmelk. En nog zoveel meer. It’s a kind of magic!
