Vanmorgen voor het eerst gewekt door een zingende merel! En een paar zonnige dagen, al viel er ook wel een bui en was de wind weer heel aanwezig. Maar toch: die zon, daar knapt een mens van op! Lekker de tuin in, opruimen en wieden. Sommige stukken zijn al sinds september niet meer aan de beurt geweest. Te nat, te nat of te nat. En nog steeds ..

De sneeuwklokjes schieten nu de grond uit. G. elwesii heeft wat tijd nodig gehad om het naar de zin te krijgen hier, maar begint zich nu in de voortuin te vermeerderen. Dit sneeuwklokje, een van de vroegst bloeiende, is herkenbaar aan de brede bladeren. Ze werd in 1874 in Turkije gevonden door Henry John Elwes, een Britse aristocraat en een gepassioneerd (bollen)verzamelaar.

In de achtertuin komen de G. nivalis in bloei. Deze planten zijn wat bescheidener, maar wat zijn ze massaal aangeplant toch een feest! In het gras voelen ze zich goed thuis, het worden er steeds meer. Maar dat komt natuurlijk ook omdat ik elk jaar wel wat bijplant – in het groen – om zo snel mogelijk een ‘volle’ grasmat te krijgen.