Tsjongejonge, lang geleden dat er op één dag zoveel water naar beneden komt. De boel staat hier inmiddels wel blank. Gelukkig hebben we de foto’s nog – van begin deze week. Rustig herfstweer, een mager zonnetje en zachte temperaturen.

Er valt nog veel te genieten in de voortuin. Hesperantha coccinea bijvoorbeeld – voorheen Schizostylis. Vroeger in het Nederlands bekend onder de naam Kafferlelie, maar dat is gelukkig ook veranderd, nu is het wintergladiool. Heel toepasselijk. De plant komt uit Zuid-Afrika en bloeit hier laat in het jaar, soms zelfs rond de jaarwisseling. Bij ons is het nog even afwachten hoe ze het doen: van de 50 planten die ik heb gezet is dit tot nu toe de enige die in bloei is gekomen. Terwijl ze toch lekker zonnig staan, niet te nat en niet te droog. Maar misschien volgen er meer later in de herfst – dat is nu met de Nerine ook gebeurd, die duiken opeens op meerdere plekken op. En zelfs één Dahlia, een overblijfsel van vorig jaar. Wie had dat gedacht? Na een paar mislukte jaren (alles opgegeten door de slakken) ben ik er dit jaar niet meer aan begonnen. En nu dus een leuke verrassing.

Een glorieuze herfstdag vandaag: zon, windstil en een heerlijke temperatuur. Vlinders nemen de gelegenheid te baat om lekker te snacken. Hier een dagpauwoog op Salvia uliginosa ‘Ballon Azul’. Deze plant blijft wat lager dan de ‘gewone’ uliginosa. Vorstgevoelig dus ik houd ze in een pot, die met de winterdag vorstvrij wordt weggezet.

Afgelopen zaterdag een paar tuinen in het noorden bezocht. En ook even langs bij Klaas Haak van kwekerij Klein flora Westerwolde om cyclamen uit te zoeken. Niet zo verstandig om mij los te laten in zo’n snoepwinkel, ik las zojuist dat hij door zijn voorraad C. hederifolium voor dit jaar heen is. Ligt niet aan mij hoor. Volgens mij viel elke bezoeker wel voor het onweerstaanbare aanbod. Na een blik in onze kofferbak spoedden bezoekers van een open tuin in de buurt zich richting Sellingen om nog voor sluitingstijd cyclamen in te slaan. En terecht: wat een enorme variëteit in bladvormen!

Deze planten zijn een mooie aanvulling op wat we hebben geplant sinds we hier wonen (2019). Cyclamen voelen zich bij ons onder de grote bomen en struiken goed thuis en zaaien zich ook al spontaan uit. Ik droom van een veelkleurig herfsttapijt, maar dat heeft nog wel even tijd nodig.

Ik heb een haat-liefde verhouding met de slakken in de tuin. Alle kleintjes die na de regen overal op- en induiken vind ik vertederend. Dun, broos huisje op de rug en de ogen op stokjes van verwondering: wat een luilekkerland hier! Maar vroeg of laat komt het moment dat ik er genoeg van heb. Als ik een pot optil en er zitting 20 dikke dames onder, grijp ik in. Samengevat: ‘Slak groot, slak dood.’

Veel dikke buien gisteren. Maar tussendoor brak de zon door! In de voortuin bloeit nu o.a. Aster ericoides ‘Pink Spray’. Hier en daar wat meer violette kleuren van zaailingen. Cimicifuga ‘Queen of Sheba’ heeft dikke knoppen. Na drie jaar beginnen deze planten lekker uit te groeien.

Ja hoor, het is weer zover. Een plant die veel hoger wordt dan de informatie van de kweker aangeeft. Salvia guaranitica ‘Super Trooper’ zou compacte planten vormen en lager blijven dan de andere guaranitica’s (75 cm). De laagste hier is nu 1.20m en compact kan ik de groei ook niet noemen. Ik heb in juli stekken genomen en die zijn ook al een meter! Deze border is niet gemest of zo. De tip is om de planten vorstvrij te overwinteren. Iemand ervaring met in de volle grond laten? Ik doe dat al jaren met S. guaranitica ‘Black and Blue’ en dat gaat altijd goed. Pluspunt: een fantastische plant voor de hommels.

Aster oblongifolius ‘Raydon’s Favorite’ blijft vrij laag en heeft een dichte ronde groei. Vanaf half september is de plant overdekt met blauw-paarse sterretjes. De bloei is lang, tot in november! Dit is een robuuste plant, die wel tegen een stootje kan: bij ons tegen een zuidmuur in arme grond en droog doet hij het prima. Dit najaar ga ik er wat bij planten in de zeevonk-borders, om daar wat meer blauw te hebben aan het eind van het seizoen. Het blad schijnt lekker te ruiken, maar daar heb ik nog nooit iets van gemerkt. Geen meeldauw!
Op de foto in combinatie met Euphorbia characias ‘Glacier Blue’ en rozemarijn.

Dat vind ik nou zo leuk aan tuinieren: de beplanting ontwikkelt zich en elk jaar is de tuin weer anders. Colchicum ‘Waterlily’ vermeerdert zich bijvoorbeeld prima. In 2020 begonnen met drie bollen, nu een paar mooie groepen die zich jaarlijks uitbreiden. Eigenlijk moet ik gaan splitsen, maar ik vind de weelderige overdaad van zo’n kluitje mierzoete bloemen zo mooi! Volgend jaar dan maar. Ook mooi: de subtiele kleurverschillen.