Niet klagen over het weer – ik kan het toch niet beïnvloeden. Ik ben blij dat onze voortuin het zo geweldig doet: hier kan ik merken dat de beplanting er nu voor het derde jaar staat en dus al lekker de diepte in is gegaan. Het avondzonnetje werpt een gouden licht.

Een overvloed aan Judaspenning dit jaar (Lunaria annua ‘Chedglow’). De zaden rijpen – volgend jaar nog meer planten. Ik ben rijk.

Het is hier niet anders dan op veel plekken in Nederland. De regendag twee weken geleden houdt de boel hier denk ik op de been. Vooral bomen en struiken die twee jaar of korter terug zijn geplant, hebben het zwaar en die krijgen af en toe wat water. Bij sommigen heb ik er desondanks een hard hoofd in of ze het gaan redden. De vaste planten doen het beter. De eenjarigen hebben het ook goed naar de zin, de Cosmea houdt b.v. wel van bakken in de zon. Akelei en klaproos mogen zich uitzaaien.

Dit voorjaar beplantten we de nieuwe zijborder. ‘Schuim op de golven’ was onze inspiratie. Veel (vuil)wit hier dus: sneeuwklokjes, schildersverdriet (Saxifraga urbium), verschillende soorten sierkwee (Chaenomeles), Hydrangea paniculata ‘Le Vasterival en bonte vlieren. Ergens in een hoek doken er twee Allium-achtige planten op. Er kwamen hoge bloemstengels aan met hangende knoppen. Geen Allium dus. Deze week kwamen ze in bloei: na enig zoeken blijkt het Galtonia viridiflora te zijn.

Ze passen perfect in het palet van deze border. Nog steeds heb ik geen idee hoe ze er komen. Van goede vrienden gekregen en vergeten (excuus!) of toch zelf gekocht om te kijken of het wat is? In elk geval zijn het wat mij betreft blijvertjes. Ze zijn winterhard, dus dat komt goed uit. Volgend voorjaar zeker een paar erbij.

Geweldig, gisteren de hele dag regen. Weinig wind en het druppelde gestaag door. De tuin is weer helemaal opgefrist.