Viburnum bodnantense ‘Charles Lamont’, vorig jaar geplant en hij voelt zich beslist thuis. Veel bloemen!

Gisteren en vandaag toch maar aan de slag in de tuin en begonnen met de Grote Schoonmaak, ook al komen er vast nog wel winterse dagen. En ja hoor, daar was ‘ie weer: ‘ons/onze’ roodborstje(s) – meervoud, want een deel van de dag zaten ze er zelfs redelijk gebroederlijk met z’n tweeën. Dat heb ik nog nooit meegemaakt! Ze steken een handje bij: als ik het onkruid opruim, nemen zij het ongedierte voor hun rekening.

Inmiddels ‘praten’ ze zelfs tegen me – waarbij ik het idee heb dat ik word aangemoedigd vooral zo door te gaan! Heel fijn dat niet alleen zij, maar ook ik constateer dat we na twee jaar al een veel betere bodem-gesteldheid hebben met volop regenwormen. Zij hebben de buik rond gegeten vandaag.

Een heerlijke middag, je kunt je bijna niet voorstellen dat de echte winterkou waarschijnlijk nog gaat komen. Wij namen de gelegenheid te baat om een stevige wiedbeurt te doen, want: onkruid groeit ook in de winter gewoon door ..

Terwijl Matthé de stumpery onder handen neemt, stort ik mij op de Italiaanse aronskelk (Arum italicum ‘pictum’). Prachtig blad, bijzondere bloeiwijze en later in het jaar die frisse oranje bessen. Maar toch: ze staan hier bijna overal en ook op plekken waar ik ze niet wil hebben. Eruit dus! Na een uurtje heb ik al heel wat uitgestoken. Ik heb overigens niet de illusie dat ik er in één keer klaar mee ben: ook vorig jaar heb ik al flink opgeschoond en toch zijn ze er weer. Eens kijken wie de langste adem heeft!

Laat in het najaar kocht ik een restpartijtje witte herfsttijloos (Colchicum autumnale ‘Album’). Ik plantte ze in de stumpery met het idee dat in het voorjaar de bladeren boven zouden komen en dat herfst 2022 de eerste bloemen zich zouden laten zien. Maar tot mijn verrassing zag ik vanmorgen op verschillende plekken de bollen in bloei staan!

En wat blijkt: ik heb de gevuld-bloemige ‘Alboplenum‘ geleverd gekregen. Jabadabadoebie! Daar ben ik blij mee! Ik vind deze mooier dan de enkele: de dubbele bloemen zijn net mini-waterlelies en hebben een losse, wat romantische uitstraling, terwijl de enkelbloemige ‘Album’ eigenlijk een beetje stijfjes is.

Als de bollen het naar de zin hebben zullen ze de komende jaren verwilderen. Ik denk dat dat wel snor zit, want ze staan op de juiste plek – iets beschaduwd. Ik zie het al voor me: over een paar jaar in het najaar (of de vroege winter) een meer van witte bloemen tussen onze varens!

De zachtste Nieuwjaarsdag ooit. Bakken met regen vannacht en in de ochtend, de middag droog met een schraal zonnetje. Met kaplaarzen aan de tuin in. De stevige wind laat de varens wapperen.