Het is een genot om het eerste jaar van de border in de voortuin mee te maken. De Nyssa kleurt nu intens rood. Ik word helemaal blij elke keer dat ik vanuit mijn werkplek naar buiten kijk.

De Dahlia’s, ze weten van geen ophouden. We plukken nog bijna elke dag verse bloemen en dan nog staan er heel wat om de tuin kleur te geven.

Wat is de lichtinval achterin de tuin toch mooi geworden. Het is elke keer als ik een rondje loop weer genieten!

De aankoop van deze Steenbreek (Saxifraga cortusifolia ‘Wada’) bij Kwekerij De Kleine Plantage een paar weken terug was een impuls. Carrie Preston en ik vielen allebei als een blok voor deze plant. En toen moest de bloei nog komen!

O, wat is het toch leuk om (eindelijk!) een kas te hebben. Nu begint het grote uitproberen (en ongetwijfeld mislukken) van stekken, zaaien, overwinteren, etc. Gestart met het deels oppotten van de Diascia. Een ander deel van de planten blijft in de border en gaat onder een bladerdek de winter in. Ik hoop zo de kans op ‘overlevers’ te spreiden. De oppotters staan nog mooi in bloei, dus voor nu is het even feest in de kas.

Niet alleen op de ril, ook in de boomgaard willen we al vroeg in het voorjaar kleur. Matthé plant primula, waarvan we hopen dat die zich lekker gaat vermeerderen onder de fruitbomen.

Gymnocladus dioica in de voortuin. Alle drie de bomen hadden een intens gele herfstkleur. Nu het blad begint te vallen, zien we nog beter de ‘doodsbeenderen’ die achterblijven. Hieraan dankt de boom zijn Nederlandse naam (doodsbeenderenboom).

Cimicifuga ‘Queen of Sheba’ had het zwaar: geplant in april en vanaf dat moment weinig tot geen regen. Maar ze is een doorzetter: nu aan het eind van het seizoen is er fris nieuw blad en hier en daar zelfs een bloem.

Wat komt er een water naar beneden! Prachtige wolkenluchten, dat ook. Tussen de buien door af en toe een herfstzonnetje. Gauw de tuin in. Wat wieden, akeleien uitplanten en ook nog even een rondje met camera.

Deze week hoorden we dat de majestueuze Paardenkastanje aan de overkant van de straat binnenkort gerooid wordt: hij is zwaar aangetast door een zwam en niet meer te redden. Wat zullen we deze kanjer gaan missen! We kijken er zo prachtig op uit en hij hoort er zo helemaal bij. De Aesculus parviflora in onze voortuin is er zelfs bij uitgezocht. We hopen (ongetwijfeld samen met veel kinderen in Ternaard) dat er weer een kastanje terug komt. Ik ga morgen nog gauw een paar kastanjes zoeken en proberen nageslacht op te kweken.