Mmm, elke dag wel een paar zoete tomaten uit de kas. We hebben zeven soorten, allemaal kleintjes die zo lekker weghappen. Vaak halen ze de keuken niet eens!

De borders in de voortuin zijn nu een explosie van kleur. Vooral genieten van de Lythrum ‘Swirl’. Die heeft in het voorjaar altijd moeite om op gang te komen, maar is nu echt full speed ahead. Een beetje de Vingegaard onder de planten, zal ik maar zeggen. Na de bloei ga ik hier flink opruimen: zaailingen van Sanguisorba eruit en de Geum vernieuwen. Misschien wat meer Phlox ‘Düsterlohe’ erin. Leuk om na een paar jaar in de volgende fase te komen van het tuinieren. Van aanleg naar uitgroeien naar finetunen.

Saxifraga stolonifera, wat een dankbare bodembedekker is dit. Mooi blad (boven- en onderkant!), doet het uitstekend in de schaduw en krijgt alleen bij langdurige droogte en felle zon wat bruin langs de bladranden. In een paar jaar tijd uitgegroeid in de bakken bij de voordeur (lastige plek: weinig zon en heel veel wind). De bloemen lijken wel kantwerk en combineren nu prachtig met Hydrangea petiolaris, die hier niet klimt, maar kruipt. Duitse pijp (klimmer naar het balkon) en varens geven een frisse uitstraling. In het voorjaar bloeien in deze bakken honderden sneeuwklokjes, binnenkort piepen cyclamen en herfsttijloos door het groen.

Aan de slag in de voortuin. Vooral in de weer met de snoeischaar: een paar buien en alles knalt de grond uit en/of de breedte in. En nu wordt het een beetje te vol. Vorige week met Carrie Preston kritisch rondgelopen en de aanpak besproken. Altijd heerlijk om zo te sparren! Inmiddels al drie hooggeladen kruiwagens eruit en ik ben nog niet op de helft. Leuk: Cimicifuga en Phlox beginnen wat uit te stoelen (vierde jaar). Ik erger mij aan de zaailingen van Sanguisorba die werkelijk overal opschieten. Ik wist niet dat dit zo’n vette verspreider was, en dan ook nog bloemen in allerlei fletsroze tinten. Bleh. Dit jaar snoei ik ze direct na de bloei terug! Ook vervelend: in de Panicum heeft zich kweekgras genesteld. Kortom: als de tuin is in het groen, is er altijd wat te doen

Deze beauty was dit weekend in huis verdwaald. Eindeloos geprobeerd haar naar buiten te krijgen, maar met die hoge plafonds hier: onbegonnen werk. Vanmorgen zat ze uitgeput op mijn handdoek in de badkamer! Als een lammetje zo mak ging ze op mijn arm mee naar de keuken. Ik maakte een honinghapje en zette haar buiten. Dat ging er wel in! Even later bromde ze weg, de tuin in. Half tien en mijn dag kan niet meer stuk!

Eén van de leukste dingen van tuinieren zijn de planten die op onverwachte plekken de kop op steken. Deze siertabak voelt zich thuis in het hele kleine beetje zand tussen de achtermuur en het terras. Heerlijk die geur als je ’s avonds buiten zit!

Lui? Jazeker: alle ingrediënten gaan in een grote ovenschaal. Deksel erop, vijf kwartier in de oven, klaar! Mmm, zo uit de tuin op tafel (o.a. tuinboontjes, – dubbel gedopt – en courgette).

Vorig jaar kreeg ik van een vriend een eenjarige ridderspoor. Deze bloeide mooi, maar wel wat onopvallend in onze wilde-bloemenborder. Afgelopen najaar plantten we op deze plek de Zeevonk-borders. In het voorjaar zag ik tussen de beplanting de ridderspoor weer opkomen. Ik heb de zaailingen laten staan, want ik hoopte dat zij mooi zouden passen tussen de nieuwe beplanting. Ik ben niet teleurgesteld. Consolida ajacis ‘Misty lavender’ komt nu helemaal tot haar recht. Ze heeft een statige, beetje ouderwetse uitstraling en die, in combinatie met haar koele schoonheid, doet mij denken aan een geliefde grootmoeder van mij.

Lekker thuis na een weekje vakantie. Wat is de tuin veranderd! Een paar flinke regenbuien hebben wonderen gedaan. Allium sphaerocephalon (drumstokje) brengt nu ritme en swing in de Zeevonkborders in de achtertuin.

Lilium martagon in de voortuin. Er staat een mix, met onder andere ‘Claude Shride’. Komen trouw elk jaar terug en (afkloppen!) nog geen leliehaantje gezien. Dit opschrijven is natuurlijk de goden verzoeken.