’s Nachts

Terwijl half Nederland met het hoofd in de nek de lucht afspeurt naar de Persiadenregen, loop ik natuurlijk met de neus naar de grond. En dan valt er in het donker nog best wat moois te zien!

Water, water

Na de zondvloed .. we hebben nog droge voeten. De lage delen van de tuin staan blank, maar dat water zakt binnen 24 uur ook weg. De Lathyrus staat er nog mooi bij!

Zomerpracht

De voortuin in volle glorie. Gladiolus papilio ‘Ruby’ is de gangmaker, samen met Crocosmia ‘Hellfire’. Zeker nu de Dahlia’s massaal zijn opgegeten (slechts hier en daar ploetert een karig restje plant nog moedig voort) en de Phloxen het ook een beetje laten afweten. Aesculus parviflora doet het prima, deze struiken hebben van de vele regen beslist geen last.

Colette

Dit stukje gaat eigenlijk over ‘verstekelingen’. Planten die vanaf een kwekerij meeliften met je nieuwe aanschaf en zich lekker ook vestigen in jouw tuin. Soms heel ongewenst, vaker een welkome verrassing. Maar ik werd bij het fotograferen afgeleid. Deze poes heeft al zolang als wij hier wonen haar leefgebied in onze tuin. Het liefst ligt ze in de voortuin te zonnen. We weten niet van wie ze is, niemand in de buurt kent haar. Ze is wat verlegen, op het schuwe af, terwijl ze eigenlijk graag geknuffeld wil worden. We vermoeden dat ze toch ergens een thuis moet hebben, maar de laatste maanden is ze voltijds hier. Steeds magerder, kaler en inmiddels ónder de vlooien. Ze verloor haar halsband en er kwam geen nieuwe voor terug. Ze klaagde luidkeels zodra we een voet buiten de deur zetten. Twee weken terug besloten we dat we het niet langer konden aanzien. Als we niet zouden ingrijpen, ging ze dood. We zijn voorzichtig gaan voeren (uitgehongerd!), ik heb haar ontwormd en een vlooienbehandeling gegeven. Ze knapt zienderogen op. En is nu natuurlijk helemaal niet meer weg te slaan! Maar dat hoeft ook niet, we zullen voor haar zorgen.

Ik vrees wel dat ze vanaf nu op alle foto’s staat die ik van de voortuin maak. Als een soort wethouder Hekking van Juinen dringt ze zich bij elke gelegenheid op de voorgrond. Tinka beziet dat alles vanuit huis. De twee hebben al kennis gemaakt en ik denk dat ze elkaar wel mogen.

Toch even terug naar de verstekelingen: Linara purpurea ‘Canon J. Went’ (roze) past prima in het kleurenpalet van de borders in de voortuin. Ik hoop dat die zich gaat uitzaaien. Hetzelfde geldt voor zijn zusje in de bakken tegen het huis. Dit lijkt de soort, maar ze is een stuk blauwer dan ik gewend ben. Ook mooi en ze geeft wat frêle hoogte en kleur in deze tijd van het jaar. Dus ook zij mag ook blijven.

P.S. De poes noemen we Colette. Zodra ze wat is opgeknapt laten we haar bij de dierenarts checken op een chip. Wie weet kunnen we een eigenaar blij maken.

Lathyrus

Ik knip elke dag bossen Lathyrus. En wat ruiken ze toch lekker! Op de foto Lathyrus odoratus ‘Elegance Mixed’ en ‘Old Fashioned Mix’ door elkaar (een mix van een mix dus). Eerlijk gezegd zie ik op de plaatjes van de zaadzakjes niet echt verschil of het moet die ene hele donkere zijn. Over het paars lijkt wel een zweempje bruin te liggen. Ik vind ze heel bijzonder. De vaas komt van Adiantum-keramiek in Dokkum en is gemaakt door Wietske Hellinga.

Deze zomer is er ‘Klei en Kunst’-route in Dokkum, Raard en Bornwird. Gedurende twee weekenden (24 en 25 juli en 14 en 15 augustus 2021) kan er worden gefietst of gewandeld langs in de buitenlucht geëxposeerd keramiek. Ondere andere is er werk van Wietske te zien. Niet alleen de keramiek van nu wordt onder de aandacht gebracht, er wordt ook aandacht besteed aan de geschiedenis van de keramiek. Het thema van deze expositie is ‘Zomerzucht’.

Licht in de schaduw

Digitalis lutea en Peltoboykinia brengen licht in de ril.

De ‘bonte kermis’ op de ril is achter de rug. Nu is het de beurt aan mooie bladcontrasten met hier en daar witte of lichtgele bloeiers om de schaduw op te lichten. En natuurlijk tussendoor de zaaddozen van de voorjaarsbloeiers. Rust en verkoeling.

Klaprozen

Wat een geweldig klaprozenjaar is dit! Nóg zijn ze niet uitgebloeid. Op de foto de laatste volhouders. Tot onze verrassing gevuld en ook nog een toetsje wit. Net aardbeien met slagroom.

Ellebogen

De grote bakken tegen het huis staan vol planten die tegen elkaar op ‘ellebogen’ voor ruimte. Daar hou ik van (dat zegt vast veel over mijzelf maar ik wil mijn boodschap kort houden en ga daar vandaag dus niet dieper op in). Tiarella ‘Sugar and Spice’ is bijna uitgebloeid en nu zorgt Saxifraga stolonifera voor een witte schuimkop. Geranium phaeum is na de bloei afgeknipt en loopt opnieuw uit. Tussendoor komen overal zaailingen van Lunaria ‘Chedglow’ en Hesperis matronalis op.

Weelde

De voortuin in volle zomerpracht. De schuimige bloemen van Filipendula rubra venusta heb ik nog nooit zo hoog gezien, ook niet in onze vorige tuin.

Vorig voorjaar hebben we deze borders ingeplant en oh oh, wat was dat een droog jaar. Al weken valt er af en toe een bui, maar echt nat is het hier niet. Dat is bijna niet voor te stellen als je ziet welke hoeveelheden hemelwater tot rampzalige overstromingen leiden in andere delen van ons land, België en Duitsland. Maar het lijkt wel of elke bui die zich boven Friesland ontwikkelt nét voor Ternaard oplost of van koers verandert. De planten deert het niet, wat een weelde!

Poeder

Alles, bijna alles in de tuin is nu groot, hoog en weelderig. Bijna alles .. deze Primula capitata ssp. mooreana hoeft niet persé op de voorgrond. Ze lijkt een beetje verlegen. Een plekje achteraf, met flink wat schaduw, daar voelt ze zich thuis. Je moet naar haar op zoek en door de knieën om haar bepoederde neus van dichtbij te bekijken. Oohhhh.