Ja, het gaat hard, de eerst tulpen zijn al weer uitgebloeid. En nog steeds prachtig om te zien! Dit is Tulipa praestans ‘Shogun’.

De ril met het tulpenspektakel is nu toch wel mijn favoriete plek in de tuin. Vrolijk en vol. De tulpen en ook de fritillaria komen goed terug (dit is het derde voorjaar), de primula’s zaaien zich uit en de struiken beginnen body te krijgen. De Fermob-stoelen komen nog uit onze vorige tuin, ze passen hier wonderwel!

De Kievitsbloemen in ‘De Kuil’ beginnen te bloeien. Ze hebben het op deze vochtige plek goed naar de zin: het worden er elk jaar meer! Vanmorgen extra mooi met tegenlicht en dauw na een beetje nachtvorst.

Een zonnige dag en dan gaat het opeens heel hard. De voortuin staat in vuur en vlam! Tulipa stapfii doet het hier uitstekend, komt elk jaar terug en vermeerdert zich. De Nederlandse naam is woestijntulp. Dat ze het zo goed doen, zegt wel iets over het warme, droge klimaat hier in de zomer. Doordat de border in de voortuin is verhoogd, hebben ze ’s winters niet te lijden van de (overvloedige) regenval.

Je hebt het begrip weersverwachting en afgelopen week las ik in De Volkskrant over ‘wolfsverwachting’. Deze term gesmeed door Tijs Goldschmidt vangt het gevoel dat je hebt als je door een bos loopt en je uitkijkt naar de ontmoeting met een wolf. Of wat breder als het niet om een specifiek beest gaat: ‘wildverwachting’. Ik heb nu ’tulpverwachting’: een gezonde opwinding telkens als je door de tuin loopt. Zijn ze open? Tulipa ‘Shogun’ al wel, de rest staat op springen.

Tulipa humilis ‘Alba Coerulea Oculata’, een hele mond vol, maar wát een beauty! Een blikvanger in onze ‘Zeevonk’-border. Spierwitte bloemen met een vet ingekleurd blauwpaars hart, bijna zwarte meeldraden en een magenta stamper. En dat allemaal in het klein, want dit tulpje wordt amper 10 cm hoog.

Voor wat betreft de teelteisen zijn de meningen verdeelt. Ik lees op internet bij de ene bollenkweker: ‘vooral niet te warm en zonnig, maar liever een wat koelere plek in de tuin.’ En bij een ander: ‘De teelt is niet moeilijk: ze voelt zich thuis op een kalkrijke plek die ‘s zomers flink opwarmt.’

Ook over de groeikracht is men het niet eens: ‘Het is wel een langzame groeier’ en ‘Dit is een uitbundige groeier die gemakkelijk verwilderd in de tuin.’

Dit is het eerste seizoen van Alba etc. in onze tuin, dus het is nog even afwachten hoe het deze botanische schoonheid hier bevalt. Ze staan op het zuiden met volop zon, maar wel onder breed uitstoelende grassen en vaste planten. Ze combineren nu prachtig met Chionodoxa forbesii ‘Blue Giant‘.

De vroegst bloeiende tulpjes zijn Tulipa turkestanica. Zij zijn al weer op hun retour. Maar ook de verwelkende bloemen zijn van een grote schoonheid.

Amelanchier lamarckii (krentenboompje) – de knoppen staan op openspringen. Zou leuk zijn als er een echte lentedag kwam met een zonnetje en wat hogere temperatuur. Als je buiten bezig bent is het goed te doen, maar ik wil gewoon ook eens even lekker buiten zitten met een kopje koffie.

Misschien een beetje een overkill aan foto’s met al dat blauw, maar: zo zien onze ‘zeevonk’-borders er nu ook uit. Na Iris reticulata neemt Chionodoxa forbessii ‘Blue Giant’ het stokje over.|
#nieuwestinzentuin #Studiotoop

Ja, het is nu echt lente hoor (alhoewel, na vandaag is het weer even over, begrijp ik van de weerman). Vandaag genieten van de zon, alles schiet opeens in bloei.
#nieuwestinzentuin #studiotoop.