Alle berichten van admin

Kas

O, wat is het toch leuk om (eindelijk!) een kas te hebben. Nu begint het grote uitproberen (en ongetwijfeld mislukken) van stekken, zaaien, overwinteren, etc. Gestart met het deels oppotten van de Diascia. Een ander deel van de planten blijft in de border en gaat onder een bladerdek de winter in. Ik hoop zo de kans op ‘overlevers’ te spreiden. De oppotters staan nog mooi in bloei, dus voor nu is het even feest in de kas.

Primula

Niet alleen op de ril, ook in de boomgaard willen we al vroeg in het voorjaar kleur. Matthé plant primula, waarvan we hopen dat die zich lekker gaat vermeerderen onder de fruitbomen.

Kaal

Gymnocladus dioica in de voortuin. Alle drie de bomen hadden een intens gele herfstkleur. Nu het blad begint te vallen, zien we nog beter de ‘doodsbeenderen’ die achterblijven. Hieraan dankt de boom zijn Nederlandse naam (doodsbeenderenboom).

Cimicifuga

Cimicifuga ‘Queen of Sheba’ had het zwaar: geplant in april en vanaf dat moment weinig tot geen regen. Maar ze is een doorzetter: nu aan het eind van het seizoen is er fris nieuw blad en hier en daar zelfs een bloem.

Een beetje zon

Wat komt er een water naar beneden! Prachtige wolkenluchten, dat ook. Tussen de buien door af en toe een herfstzonnetje. Gauw de tuin in. Wat wieden, akeleien uitplanten en ook nog even een rondje met camera.

Afscheid

Deze week hoorden we dat de majestueuze Paardenkastanje aan de overkant van de straat binnenkort gerooid wordt: hij is zwaar aangetast door een zwam en niet meer te redden. Wat zullen we deze kanjer gaan missen! We kijken er zo prachtig op uit en hij hoort er zo helemaal bij. De Aesculus parviflora in onze voortuin is er zelfs bij uitgezocht. We hopen (ongetwijfeld samen met veel kinderen in Ternaard) dat er weer een kastanje terug komt. Ik ga morgen nog gauw een paar kastanjes zoeken en proberen nageslacht op te kweken.

Snoepies

Vorige week als een blok gevallen van Diascia personata bij De Kleine Plantage in Eenrum. Op zoek naar een plant die in deze tijd van het jaar nog wat extra kleur brengt in de voortuin, troffen we daar deze vrolijkerd. Als een omgevallen zak tumtummetjes hangen de bloemen aan ranke stelen en werken zich speels tussen de andere planten door.

P-day

Vrijdag 25 september was P(lant)-day: we beplantten de ‘ril’ achterin de tuin.

Toen we hier 1,5 jaar geleden kwamen wonen, was dit een donker, somber en ondoordringbaar stuk tuin. Er stond Aucuba, heel veel Aucuba. En ook de Japanse Duizendknoop had zich hier gevestigd. Als eerste pakten we die aan: afgraven van de ‘besmette’ grond en elke nieuwe scheut verwijderen. Dat heeft gewerkt: dit jaar hebben we hem niet meer gezien.

In februari werd de Aucuba gerooid (wij hielden jong plantmateriaal achter) en werd het antieke prieel (1868?) naar achteren verhuisd: Carrie Preston voorzag dat we van daaruit een prachtig zicht zouden hebben op de enorme, driestammige es achterin de tuin. En we kregen zo een beschutte plek om te lezen en te mijmeren. Als altijd heeft ze gelijk!

Voor het zover was, moest er heel wat gebeuren. Matthé verplaatste eindeloos kruiwagens grond om een soort ‘holle weg’ te maken en het oplopende grondniveau naar de rand van de tuin op te vangen. Hij kruide 2 m3 compost naar achter om de grond te verbeteren. Hij straatte een pad. Een echte ril met stromend water werd te begrotelijk, maar dat vingen we op met een strook geeltjes. Die past wondermooi bij het kleurenschema waarvoor we gekozen hebben: geel, wit en abrikoos met in het voorjaar een explosie van kleur en de rest van het jaar mooie bladcontrasten.

Schets beplantingsplan ‘Ril’ door Carrie Preston (Studio TOOP)

Wat ik echt te gek vind, is dat Carrie ons helpt met ‘ouderwetse’, degelijke beplanting een moderne invulling te geven aan onze tuin. Want zeg nou zelf, wie kiest in het ‘Dutch Wave’-tijdperk ervoor 16 Forsythsia’s aan te planten, ruim dertig Kerria en daartussen Aucuba te zetten?

Naast vergeten groenten, heb je eigenlijk ook ‘vergeten struiken’ en het is tijd dat ook zij worden herontdekt. Zij krijgen een nieuw bestaansrecht door ze toe te passen met een bewezen ‘modern’ assortiment. Zo combineren wij ze met Sorbaria ‘Sem’ (dank Fokke Zijlstra voor die ontdekking!) die speels tussen dit alles door danst. In De Pullenhof pasten wij Sorbaria al op grote schaal toe, maar ‘Sem‘ is nog intenser van kleur in het voorjaar.

Bij de vaste planten domineren de Epimediums en ook hier maken we gebruik van de vertrouwde soorten: rubrum, ‘Sulphureum‘ en natuurlijk ‘Orangekönigin‘. Daartussen honderden primula’s in de kleuren, geel, oranje, abrikoos en ook nog eens heel veel botanische tulpen.

Na 3 dagen hard werken staat alles erin in drinken we thee in ons prieel. Het is een windstille dag en alles glanst na de regen van vannacht. Ja, we hebben spierpijn, maar dat vergeten we als we dit resultaat zien. En dan moeten de echte herfstkleuren nog komen!