In vervolg op het succesvolle seminar van Carrie Preston vanavond, hierbij wat foto’s van de ril (het tulpenlaantje) vandaag. Alle bollen staan hier al enkele jaren, met uitzondering van de knaloranje Tulipa greigii ‘Easter Surprise’, die ik dit najaar heb geplant. Ik weet niet of ik er blij mee ben. Ik krijg associaties met paaseieren (vandaar de naam misschien) en met plofkippen. Ze detoneren tussen alle wat meer subtiele botanische tulpjes. De kleur bevalt me wel hoor, dus hopelijk worden ze met de jaren wat bescheidener van omvang.

Volop lente nu, elke dag is er meer moois te ontdekken!

Narcissentijd in de boomgaard! Onder andere N. ‘Elka’, N. cordubensis (toefjes met vijf kleine bloemen) en N. pseudonarcissus lobularis.

Het vuurwerk in het tulpenlaantje begint!

Tulipa kaufmannia ‘The First’ is (de naam zegt het al) een van de eerst-bloeiende tulpen. Alleen Tulipa turkestanica was hier eerder in bloei. De bloem wordt altijd beschreven als wit/rood, maar ik zie meer een heel zacht ivoorgeel en het rood is niet echt knalrood, maar heeft ook een subtiele tint die richting framboos gaat. Deze tulp wordt vooral aangeraden voor potten, maar ik heb ze in de volle grond geplant waar ze prachtig combineren met Euphorbia ‘Ascot Rainbow’. Dit is hun eerste lente, dus het is afwachten of mijn experiment aanslaat en ze volgend jaar terugkomen.

Wat een weer, de bollen knallen uit de grond!

Wat geniet ik toch van de opeenvolging van bollen. De Iris reticulata in de zeevonk-borders zijn uitgebloeid en hoppa, daar is Chionodoxa forbessii ‘Blue Giant’ om het stokje over te nemen. Ook deze bollen beginnen zich te vermeerderen! Elders in de tuin beginnen de narcissen te bloeien. En ook de tulpen gaan nu hard.

Gisteren was het al weer zes jaar geleden dat wij naar Ternaard verhuisden! En het is vijf jaar terug dat de voortuin werd aangelegd.

Ik nam in 2019 wat wortelstekken van Cardamine quinquefolia mee uit de oude tuin. En omdat ik ongeduldig ben, kocht ik er bij Coen Jansen (waar mijn eerste planten ook vandaan kwamen) nog wat bij.

Dit is zo’n fantastische voorjaarsbloeier en bodembedekker in de eerste weken van de lente. Na de bloei verdwijnt de plant al snel weer onder de grond, om plaats te maken voor latere vaste planten. Ik combineer ze met Corydalis solida ‘Beth Evans’, die inmiddels ook flinke plakkaten vormt. Tussendoor Fritillaria sewerzowii. Die lijden al snel onder slakkenvraat, maar kennelijk zijn deze tuinhooligans in de voortuin nog niet op strooptocht.

Sorbaria ‘Sem’, het jonge blad begint garnaalroze en verkleurt langzaam via oranje naar zachtgroen.

Het is een stuk frisser dan vorige week. Eigenlijk wel fijn, want dan gaan de bloeiende bollen langer mee! Hommels snoepen gretig van wat de eerste bloeiers te bieden hebben!