Opeens is de hoogzomer voorbij en zit de herfst in de lucht. De voortuin is nu in haar tweede jaar. De Sanguisorba tenuifolia ‘Alba’ heeft een explosieve groei doorgemaakt. Daardoor gaat het diffuse wat we nastreven verloren. In plaats daarvan kijken we aan tegen een vloedgolf van groen. Ook mooi, maar niet wat we willen.

De dahlia’s zijn bijna allemaal ten prooi gevallen aan de slakken. We missen ze echt in deze tijd. En door de enorme groene weelde komen de Nerines die we dit voorjaar geplant hadden helaas ook niet tot hun recht. De handen moeten dus uit de mouwen om puntjes op de i te zetten.

Dat gezegd hebbende: wat is het een heerlijke tuin, het is super om zo ondergedompeld te worden door de planten. Een bijkomend voordeel is dat we veel privacy hebben, vanaf de straat kun je niet meer naar binnen kijken.